Kalman Segal

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Kalman Segal (ur. 17 grudnia 1917 r. w Sanoku, zm. 18 maja 1980 r. w Jerozolimie) - pisarz, poeta, dziennikarz radiowy, pisał w jęz. polskim i jidysz.

Jego rodzicami byli: Ita Manaster i Lejba Segal, rolnik. Kalman Segal ukończył 7 klas Publicznej Szkoły Powszechnej im. Władysława Jagiełły w Sanoku (brak jednak formalnego potwierdzenia tego faktu w zachowanych dokumentach). W latach 1931-1935 uczęszczał do klasy o profilu humanistycznym w Gimnazjum Męskim im. Królowej Zofii w Sanoku.

Kiedy wybuchła II wojna światowa przedostał się przez San do ZSRR. Zatrzymany przez NKWD został skazany i zesłany przez sowietów do łagru na Kołymie. Napisane w tamtym czasie książki zostały przez władze sowieckie skonfiskowane.

Po powrocie do Polski, podjął próbę emigracji i spędził kilka miesięcy w obozie dla uchodźców żydowskich w Linzu. Na emigracji po raz pierwszy opublikował swoje utwory literackie w czasopismach wydawanych w Austrii, takich jak "Ojfgang" i "Unterwegns".

W 1947 r. wrócił do Polski. Mieszkał m.in w Sosnowcu, Chorzowie i w Katowicach. Pracował jako nauczyciel i w latach 1952-1969 był członkiem zespołu redakcyjnego Polskiego Radia w Katowicach. W tym czasie wydał debiutancki tomik wierszy w języku jidysz pt. "Lider" (1952).

W wyniku antysemickiej kampanii 1968 wyemigrował z Polski do Izraela.

W 1952 r. został członkiem kandydatem Związku Literatów Polskich (ZLP). Później, ukazał się zbiór opowiadań pt. "Opowiadania z zabitego miasteczka" (1956), "Der tajwl in sztetl" (1969), "Alejnkejt", "Wu szmeterlign szwebn". Tematyka utworów Segala wiąże się ze wspomnieniami z okresu dzieciństwa, obejmuje wątki autobiograficzne i ukazuje specyfikę życia na polsko-żydowsko-ukraińskim pograniczu kulturowym.