Karabin Mannlicher-Mauser

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Mannlicher-Mauser

Karabiner 88
Dane podstawowe
Państwo	Cesarstwo Niemieckie
Rodzaj	karabin powtarzalny
Historia
Prototypy	1888-1897
Wyprodukowano	1 675 000 egz.
Dane techniczne
Kaliber	7,9 lub 7,92 mm
Nabój	7,9 x 57 mm J lub 7,92 x 57 mm JS
Magazynek	stały, 5 nab.
Wymiary
Długość	1245 mm (karabin) 950 mm (karabinek)
Długość lufy	740 mm (karabin) 488 mm (karabinek)
Masa
broni	3,8 kg (karabin) 3,1 kg (karabinek)
Inne

Manlicher-Mauser (Mauser M1888, Mannlicher II, Commisiongewehr) – niemiecki karabin powtarzalny.

[edytuj] Historia

W 1886 roku do uzbrojenia armii francuskiej przyjęto karabin Lebel Mle 1886. Był to pierwszy karabin zasilany amunicją elaborowaną prochem bezdymnym. Proch bezdymny spalając się wytwarza dużo mniejszą ilość cząstek stałych niż proch czarny. Jego zastosowanie pozwoliło zmniejszyć kaliber do 8 mm (starsze francuskie karabiny miały kaliber 11 mm). Pociski kalibru 8 mm miały większą prędkość wylotową i bardziej płaski tor lotu dzięki czemu były celniejsze.

Nowy francuski karabin sprawił że wprowadzony do uzbrojenia w 1886 roku niemiecki karabin I.G. Mod. 71/84 stał się konstrukcją przestarzałą. Dlatego GPK (Gewehrprüfungskomission – niem. Komisja Doświadczalna Broni Piechoty) zainicjowała prace nad nowym karabinem, następcą I.G. Mod. 71/84. Początkowo planowano zmodernizować ten karabin i jego amunicję poprzez zmianę kalibru z 11 do 7,9 mm i materiału miotającego z prochu czarnego na bezdymny, ale szybko uznano że powstała w ten sposób broń nie będzie konstrukcją perspektywiczną i szybko się zestarzeje moralnie.

Prace rozpoczęto więc od początku. Nowy karabin i nabój miały być zbudowane z wykorzystaniem rozwiązań najlepszych konstrukcji europejskich. Nowy nabój 7,9 x 57 mm J był jednym z pierwszych naboi karabinowych bez kryzy wystającej. Dzięki temu uproszczona była budowa magazynka. Zastosowano stały magazynek pudełkowy ładowany przy pomocy 5-nabojowych ładowników. Konstrukcja magazynka była wzorowana na magazynku zastosowanym w austriackim karabinie Mannlicher M1886. Zamek nowego karabinu został skonstruowany przez pracownika rządowego arsenału w Spandau Louisa Schlegelmilcha. Kształt i skok gwintu lufy skopiowano z karabinu Mle 1886.

Próby nowego karabinu zakończono w listopadzie 1888 roku i GPK zaleciło natychmiastowe przyjęcie nowego karabinu do uzbrojenia. 12 listopada 1888 roku cesarz Wilhelm II Hohenzollern podpisał rozkaz o przyjęciu nowego karabinu do uzbrojenia pod oznaczeniem Gewehr 88. Jednocześnie do uzbrojenia przyjęto karabinek Karabiner 88.

Pierwsze seryjne karabiny Gew 88 zostały dostarczone wiosną 1889 roku. Karabiny Gew 88 były produkowany w pruskich królewskich arsenałach w Gdańsku, Erfurcie i Spandau (łącznie 450 000 egz.), bawarskim arsenale w Amberg (425 000 egz.), oraz przez prywatne firmy Ludwig Loewe (425 000 egz.), Osterreichische Waffenfabrik Gesellschaft (Steyr) (300 000 egz.) i Haenel (100 000 egz.). Do sierpnia 1890 wszystkie pierwszoliniowe jednostki armii Prus, Saksoni i Wirtembergii zostały przezbrojone w nowe karabiny.

Wkrótce po dostarczeniu pierwszych karabinów Gew 88 pojawiły się problemy. W karabinach często ulegały uszkodzeniu zamki, podczas strzału pękały szyjki łusek, a podczas przeładowywania dochodziło do zacięć. Powszechnie zarzucano GPK że przy konstruowaniu nowego karabinu nie wykorzystano doświadczenia konstruktorów firmy Mauser, największego niemieckiego producenta karabinów. Szczególnie agresywnie atakowana była firma Ludwig Loewe producent zarówno części karabinów jak i prochu bezdymnego którym elaborowano amunicję. Zarzucano jej że przekupiła rządowych kontrolerów i sprzedała niespełniające norm karabiny. Wykorzystując fakt że członkowie rodziny Loewe byli Żydami antysemicka prasa określiła karabin Gew 88 jako Judenflinte.

Prawdziwą przyczyną problemów był pośpiech z jakim konstruowano nowy karabin i opracowywano technologię produkcji prochu bezdymnego. W rezultacie gwint lufy był źle dobrany, a produkowana amunicja nie miała powtarzalnych parametrów (różne było ciśnienie maksymalne gazów prochowych podczas strzału). Dzięki przekonstruowaniu i wzmocnieniu komory nabojowej lufy wyeliminowano problemy z rozrywaniem łusek podczas wystrzału, zmiana konstrukcji zamka zapobiegła zacięciom podczas przeładowywania. Zwiększenie głębokości bruzd gwintu lufy i polepszenie kontroli jakości podczas produkcji prochu zmniejszyło ryzyko uszkodzenia karabinu podczas strzału.

Poza armią niemiecką Gew 88 był używany w Chinach, Turcji, Brazylii, Peru i Ekwadorze. Bojowo były używane podczas wojny chińsko-japońskiej (1894-1895) i powstania bokserów (w czasie powstania bokserów karabiny Gew 88 były używane zarówno przez powstańców jak i oddziały niemieckie).

Użycie bojowe pokazało że pomimo pewnych wad (często ulęgająca uszkodzeniom rurowa osłona lufy) Gew 88 nie jest bronią złą. Okazał się bronią zdecydowanie lepszą od japońskiego Murata Meiji 22-Shiki, a jego konstrukcja stałą się podstawą do opracowania karabinu Arisaka Meiji 30-Shiki pierwszego japońskiego karabinu strzelającego amunicją elaborowaną prochem bezdymnym. Na Gew 88 wzorował się także Salvatore Cacano konstruując karabin Carcano M1891. Kłopoty z Gew 88 pierwszych serii spowodowały jednak ze karabin ten nigdy nie odzyskał już dobrej opinii. W armii niemieckiej od 1898 był zastępowany przez karabin Mauser M1898. W czasie I wojny światowej w karabiny Gew 88 były uzbrojone wyłącznie tyłowe jednostki armii niemieckiej.

[edytuj] Wersje

Gewehr 88/• – produkowana od stycznia 1891 roku wersja z wzmocnioną lufą.
Gewehr 88/Z – produkowana od lipca 1896 wersja wyposażona w lufy z gwintem lufy o bruzdach głębokości 0,15 mm (wcześniej 0,10 mm).
Gewehr 88/S – przebudowane karabiny wyposażone w nowe lufy kalibru 7,92 mm. Nowa lufa umożliwiała zasilanie nową amunicją 7,92 x 57 mm JS. Karabiny tej wersji powstawały od 1903 roku.
Gewehr 88/05 – wersja Gew 88/S ze zmodyfikowanym magazynkiem. Zamiast ładowników magazynek był ładowany przy pomocy łódki. Karabiny do tej wersji przebudowywano od 1905 roku w arsenale w Spandau.
Gewehr 88/14 – wersja Gew 88/S ze zmodyfikowanym magazynkiem. Zamiast ładowników magazynek był ładowany przy pomocy łódki. Magazynek o odmiennej konstrukcji niż w Gewehr 88/05.

[edytuj] Opis

Gewehr 88 był bronią powtarzalną, z zamkiem czterotaktowym. Zamek był wyposażony w dwa rygle (umieszczone za tłokiem zaporowym), pomocniczym ryglem była rączką zamkowa. Karabin wyposażony był w bezpiecznik. Bezpiecznik miał postać skrzydełka znajdującego się w tylnej części zamka. Gew 88 był zasilany z 5-nab. stałego, jednorzędowego magazynka pudełkowego ładowanego przy pomocy symetrycznych ładowników. Gew 88 był wyposażony w łoże i kolbę drewniane. Lufa była otoczona rurową osłoną. Gew 88 był wyposażony w mechaniczne przyrządy celownicze składające się z celownika ramkowego i muszki (nastawy celownika 250-2050 m)