Kenneth Carlsen
Z Wikipedii
Kenneth Carlsen (ur. 17 kwietnia 1973 w Kopenhadze), tenisista duński, zwycięzca turniejów zawodowych w grze pojedynczej, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Treningi rozpoczął jako 9-latek. Był czołowym juniorem świata, w rankingu sezonu 1991 sklasyfikowano go na 3. miejscu. Od 1992 występuje w gronie tenisistów zawodowych. Już w swoim czwartym turnieju w cyklu ATP doszedł do finału (Brisbane 1992), przegrywając z Francuzem Guillaume Raouxem. W 1993 jako pierwszy Duńczyk w erze "open" awansował do czołowej pięćdziesiątki rankingu światowego. W czerwcu tegoż roku zajmował 41. miejsce na świecie, najwyższe w karierze.
Pierwsze zwycięstwo turniejowe odniósł w 1998 w Hongkongu, pokonując w finale reprezentanta Zimbabwe Byrona Blacka (zarazem pierwsza wygrana Duńczyka w erze "open"). W 1999 był w finale w Newport. Cały sezon 2000 stracił ze względu na kontuzję i na korty powrócił dopiero w czerwcu 2001. Pozostał jednak w szerokiej czołowce światowej, w 2002 wygrał turniej w Tokio (w finale z Magnusem Normanem), a w 2005 turniej w Memphis (w finale z Maksem Mirnym). W deblu zaliczył dwa finały turniejowe. Do czerwca 2006 jego zarobki zawodowe wyniosły niemal trzy miliony dolarów.
Do Carlsena należy niechlubny rekord - na French Open 2006 po raz trzydziesty w karierze odpadł z turnieju wielkoszlemowego w I rundzie. Co ciekawe, najlepszy wynik wielkoszlemowy zanotował w debiucie, dochodząc do 1/8 finału Australian Open 1993 (przegrał w czterech setach z Niemcem Michaelem Stichem). Kilkakrotnie dochodził do III rundy w Wielkim Szlemie, m.in. na Wimbledonie w 1994, kiedy w II rundzie wyeliminował po dramatycznym meczu trzecią rakietę świata Stefana Edberga (6:7, 6:7, 6:2, 6:4, 6:4).
W Pucharze Davisa Carlsen debiutował w 1992 i jesienią tego roku przyczynił się do awansu Danii do najwyższej grupy rozgrywek (grupy światowej). W barażu z Argentyną zdobył komplet punktów. W latach 1993-1995 Duńczycy przegrywali w I rundzie Pucharu Davisa, ale w barażach utrzymywali miejsce w grupie światowej, ostatecznie spadając do grupy I w 1996 (później nastąpił dalszy spadek). W ramach Pucharu Davisa Carlsen do czerwca 2006 Carlsen wygrał 38 spotkań, przegrał 25, mając na koncie zwycięstwa m.in. nad Albertem Costą, Wayne'm Ferreirą, Jonasem Bjorkmanem, Jaime Yzagą, Martinem Dammem. W deblu występował głównie w parze z Frederikiem Fetterleinem i Mortenem Christensenem.
Na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie w 1992 odpadł w I rundzie z Goranem Prpiciem (wcześniej przechodząc eliminacje), a cztery lata później w Atlancie doszedł do III rundy, odpadając z MaliVai Washingtonem. Nie odniósł również większych sukcesów olimpijskich w deblu. Jest zawodnikiem leworęcznym, zdecydowanie preferującym ofensywną grę wolejową. Bekhend gra jedną ręką, ale zazwyczaj ogranicza się do zagrania slajsowego.
Wygrane turnieje (wszystkie w grze pojedynczej):
- 1998 Hongkong
- 2002 Tokio
- 2005 Memphis
Finały turniejowe:
- gra pojedyncza:
- 1992 Brisbane
- 1996 Kopenhaga
- 1997 Aucland
- 1999 Newport
- gra podwójna:
- 1997 Kopenhaga (z Frederikiem Fetterleinem)
- 1998 Taszkient (ze Sjengiem Schalkenem)
