Księgi deuterokanoniczne
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz w dyskusji tego artykułu lub na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Księgi deuterokanoniczne (wtórnokanoniczne) to księgi Pisma Świętego, których kanoniczność była kwestionowana w odróżnieniu od ksiąg protokanonicznoch. Przez protestantów są one określane mianem apokryfów (księgi, które katolicy nazywają apokryfami, protestanci określają jako "pseudoepigrafy").
Księgi wtórnokanoniczne, z wyjątkiem księgi Syracha, powstawały w języku hebrajskim lub aramejskim. Obecnie dysponujemy jedynie ich greckimi przekładami pochodzącymi z Septuaginty (III-I wiek p.n.e.). Część Ojców Kościoła działających na Wschodzie odrzucała księgi deuterokanoniczne jako natchnione. Orygenes w swej analizie wskazywał na różnicę pomiędzy księgami wtórnokanonicznymi a kanonem. Atanazy, Cyryl z Jeruzalem i Grzegorz z Nazjanzu, którzy przygotowując katalog pism albo pomijali w ogóle te księgi, albo je włączali jako dodatki. Zachód Kościoła jednak uważał te ksiegi za kanoniczne. Ponieważ na skutek tego w II i III wieku doszło do kilku sporów związanych z używanym kanonem Starego Testamentu, w IV wieku podczas synodu w Hipponie i 3 soboru w Kartaginie orzeczono równoprawność ksiąg pierwszego i drugiego kanonu ("protokanonicznych" i "deuterokanonicznych"). Ostatecznie również Kościół na wschodzie zaadoptował poglądy zachodu i w roku 692 na synodzie trullańskim uznał autentyczność ksiąg deutorekanonicznych.
Księgi deuterokanoniczne (wtórnokanoniczne) Starego Testamentu:
- 1 Księga Machabejska (1 Mach);
- 2 Księga Machabejska (2 Mach);
- Księga Mądrości (Mdr);
- Mądrość Syracha (Eklezjastyk) (Syr);
- Księga Tobiasza (Tb);
- Księga Judyty (Jdt);
- Księga Barucha (Bar).
Fragmenty uznawane za deuterokanoniczne:
- z księgi Daniela: modlitwa Azariasza (Dn 3,24-90) i dwa ostatnie rozdziały (Dn 13-14);
- fragmenty Księgi Estery w języku greckim
Niektórzy włączają do powyższego spisu fragmenty Księgi Jeremiasza i Hioba, obecne tylko w Septuagincie.
Niekiedy sformułowania "deuterokanoniczne" używa się w stosunku do 7 ksiąg Nowego Testamentu:
- 2 List Piotra (2P);
- 2 List Jana (2J);
- 3 List Jana (3J);
- List Judy (Jud);
- List Jakuba (Jk);
- List do Hebrajczyków (Hbr);
- Apokalipsa świętego Jana (Ap).
Natchniony charakter niektórych z tych ksiąg podważali założyciele kościołów protestanckich, np. Marcin Luter nie uznawał Listu Jakuba i Listu Judy. Obecnie wszystkie wyznania chrześcijańskie uznają za powstałe z inspiracji Bożej wszystkie księgi Nowego Testamentu.
