Malina właściwa

Malina właściwa (Rubus idaeus L. Sp.PL.2.:492 1753) - krzew z rodziny różowatych. Występuje w stanie dzikim w niemal całej Europie, oprócz Portugalii i Islandii.

Łodyga: Dorasta do 2 m wysokości, z podziemnymi rozłogami. Pędy wydłużone rózgowato i łukowo zwieszone, pokrytem kolcami.
Liście: 3-5-7 listkowe, z wierzchu nagie, pod spodem biało kutnerowato owłosione, boczne listki siedzące. Brzeg liścia ostro piłkowany. Liście pędów owocujących zawsze trzylistkowe (nie dotyczy nowych odmian owocujących na pędach jednorocznych).
Kwiaty: Białe, zwisłe, zebrane w luźne grona albo wiechy. Kwitnie od maja do sierpnia.
Owoce: Składa się z licznych czerwonych, rzadziej żółtych lub ciemnopurpurowych ("czarne maliny") puszysto owłosionych małych pestkowców zebranych w "owoc" zbiorowy, potocznie zwany "malinami". W porze dojrzewania lekko oddziela się od stożkowatego dna kwiatowego (w przeciwieństwie do jeżyny). Nasiona o strukturze siatkowatej, pomarszczonej.
Biotop: W lasach, zaroślach, ziołoroślach, na zrębach, na zboczach. Na niżu i w górach do 2000 m n.p.m. Preferuje luźne, niezbyt suche, żyzne gleby.

Owoce

Liście i dojrzewające owoce

Surowiec zielarski
- "Owoc" zbiorowy maliny - Fructus Rubi idaei (Bacca Rubi idaei) bogaty w cukry (sacharoza, fruktoza, glukoza), olejek eteryczny, pektyny, pochodne cyjanidyny, szereg witamin; oraz liść - Folium Rubi idaei - duża zawartość witaminy C (300 mg%), garbniki, kwasy organiczne, śluzy, żywice.
- Napar z suszu owocowego wykorzystuje się w stanach gorączkowych, podobne zastosowanie mają liście (mocniejsze działanie niż owoce, mało znane). Dawniej odwar z liści w mieszance z potażem wykorzystywano do farbowania włosów na czarno.
Jest uprawiana od średniowiecza ze względu na jadalne owoce, z których robi się soki, dżemy, konfitury. Dziś szereg odmian uprawnych będących mieszańcami międzygatunkowymi.