Master of Puppets
Z Wikipedii
| Master of Puppets | |
| okładka albumu | |
| Wykonawca | Metallica |
| Wydany | 21 lutego 1986 |
| Nagrywany | 1 września – 27 grudnia 1985 w Sweet Silence Studios w Kopenhadze, Dania |
| Gatunek | thrash heavy metal speed metal |
| Długość | 54:47 |
| Wytwórnia | Elektra |
| Producent | Metallica, Flemming Rasmussen |
| Płyta po płycie | |
| Ride the Lightning (1984) |
...And Justice for All (1988) |
Master of Puppets (Władca marionetek) jest trzecim studyjnym albumem amerykańskiego zespołu thrashmetalowego Metallica. Powstał pod koniec 1985 roku i był ostatnim nagraniem, w którym wziął udział tragicznie zmarły basista Cliff Burton.
Spis treści |
[edytuj] Opis albumu
Według rzesz fanów Metalliki, Master of Puppets (ang. Władca Marionetek) jest największym dokonaniem w historii zespołu. W podobnym tonie wypowiadają się również krytycy muzyczni. Wiele osób było przekonanych o przełomowym znaczeniu tego albumu już w momencie ukazania się w sklepach muzycznych. Rolling Stone pisał nawet o tytanowej płycie dla Metalliki za MoP. Mimo upływu lat longplay ten cieszy się nadal niesłabnącym uznaniem.
Kolejna płyta i kolejny milowy krok do przodu. O ile Kill 'Em All mogła zmęczyć słuchacza swą jednostajnością, a na Ride the Lightning oprócz świetnych utworów znajdowały się utwory słabsze, o tyle Master of Puppets jest przemyślane od początku do końca. Postęp widać również w warstwie tekstowej – nie ma już tutaj zachwytu z bycia gwiazdą rocka, czy naiwnych rozważań nad możliwością wybuchu wojny atomowej. Na tym albumie Hetfield stara się spojrzeć na świat oczami ludzi manipulowanych. Warto zwrócić uwagę na obraz szeregowego żołnierza z Disposable Heroes, uzależnionego od narkotyków bohatera Master of Puppets, czy też chorego psychicznie człowieka z Welcome Home (Sanitarium).
Ciekawa jest również sama kompozycja płyty. Zaczyna się ostrym i szybkim Battery, kończy zaś utrzymanym w podobnej konwencji Damage, Inc.. Żeby podkreślić rolę tych utworów, okraszono je specyficznymi wstępami, które podczas pierwszego wysłuchania mogą zadziwić. Poza tym mamy stary schemat – jest monumentalny utwór tytułowy, thrashowa quasi-ballada (Welcome Home (Sanitarium)) oraz rozbudowany utwór instrumentalny, który ociera się o dokonania zespołów prog–rockowych (Orion). Właśnie we wspomnianym wyżej Orionie znajduje się solo basowe w wykonaniu Cliffa Burtona, które według wielu recenzentów jest jednym z najciekawszych momentów albumu. Nawet rzekomo najsłabsza pozycja w zestawie – Leper Messiah również została doceniona.
Wszystko to zostało podkreślone jeszcze szatą graficzną, która wprowadza zarówno aurę tajemniczości, jak i jest pewną wskazówką dotyczącą zawartości albumu. W tym okresie Metallice udało się osiągnąć szczyt swych osiągnięć na polu thrash metalu. Później zespół zaczął odchodzić od wizerunku buntowników – następny album ...And Justice for All był przesiąknięty duchem metalu progresywnego, zaś kolejne albumy zbliżone do dokonań hard rocka.
[edytuj] Lista utworów
- "Battery" (Hetfield, Ulrich) – 5:12
- "Master of Puppets" (Hetfield, Ulrich, Burton, Hammett) – 8:35
- "The Thing That Should Not Be" (Hetfield, Ulrich, Hammett) – 6:36
- "Welcome Home (Sanitarium)" (Hetfield, Ulrich, Hammett) – 6:27
- "Disposable Heroes" (Hetfield, Ulrich, Hammett) – 8:16
- "Leper Messiah" (Hetfield, Ulrich) – 5:40
- "Orion" (Hetfield, Ulrich, Burton) – 8:27
- "Damage, Inc." (Hetfield, Ulrich, Burton, Hammett) – 5:32
[edytuj] Uwagi
- Dave Mustaine, wieloletni lider Megadeth i pierwszy stały gitarzysta prowadzący Metalliki, zgłaszał pretensje do riffu z Leper Messiah, nie zostały one jednak uznane.
[edytuj] Wykonawcy
- James Hetfield – śpiew, gitara rytmiczna
- Lars Ulrich – perkusja
- Cliff Burton – gitara basowa, chórki
- Kirk Hammett – gitara prowadząca
[edytuj] Produkcja
- Metallica – producent
- Flemming Rasmussen – producent, inżynier
- Michael Wagener – miksowanie
- George Marino – mastering
