Monoteizm trynitarny
Z Wikipedii
Monoteizm trynitarny — wiara w istnienie jednego Boga w trzech osobach. Monoteizm trynitarny stanowi pośrednie stadium między monoteizmem uznającym jedną osobę boską oraz politeizmem, gdzie boskość przypisuje się wielu bytom.
Przykładem religii monoteistycznych jest judaizm (Jahwe) oraz islam (Allah). Monoteizm trynitarny najczęściej występuje w większości odmian chrześcijaństwa. Boskość przypisywana jest trzem osobom tworzącym Trójcę Świętą, czyli Bogu Ojcu, Jezusowi Chrystusowi oraz Duchowi Świętemu, które mają być jednym bóstwem. Tryteizm zakłada, że te osoby są od siebie oddzielone (trzech bogów). Istnieją też odłamy chrześcijaństwa zaprzeczające boskości Jezusa. Przykładem religii politeistycznej może być hinduizm, gdzie bogów jest nieskończenie wielu, są oni jednak wszyscy emanacjami (wcieleniami) Boga wszelkiego początku czyli Brahmy. Zwykle z monoteizmem trynitarnym i politeizmem wiąże się tworzenie wizerunków bóstw, które jest zakazane w największych religiach monoteistycznych.
[edytuj] Zobacz też
- agnostycyzm
- apateizm
- ateizm
- autoteizm
- bóstwa
- chrześcijaństwo
- deizm
- dualizm (religia)
- gnostycyzm
- henoteizm
- malteizm
- panenteizm
- panteizm
- politeizm
- sekularyzm
- teizm
- teofilia
