Muzeum Vincenta van Gogha

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Gmach Muzeum van Gogha został oddany do użytku w 1973 r., w 1999 r. został wyremontowany i częściowo przebudowany. Po dziesięciomiesięcznej renowacji otwarcia dokonała Beatrycze- królowa Holendrów.

Jedzący kartofle, jedno z najcenniejszych dzieł sztuki eksponowanych w Muzeum van Gogha

Ten portret van Gogha namalowany przez jego przyjaciela Paula Gauguina jest częścią stałej ekspozycji muzeum

Muzeum van Gogha (ang. The Van Gogh Museum) to muzeum w Amsterdamie (Holandia) poświęcone sztuce Vincenta van Gogha i czasom, w których żył. Aktualnie znajduje się tam ponad 200 obrazów mistrza, 500 jego rysunków i 700 listów; jest to największa taka kolekcja na świecie. Oprócz tego zgromadzono tam wiele innych związanych z nim pamiątek, m.in. fotografii i rzeczy osobistych. W muzeum podziwiać można także inne dzieła sztuki - prace przyjaciół malarza: m.in. Paula Gauguina, Toulouse-Lautreca oraz artystów, których van Gogh podziwiał, jak Léon Lhermitte i Jean-François Millet, organizowane są wystawy sztuki dziewiętnastowiecznej. Najstarsze eksponaty pochodzą z 1840 r., najmłodsze z roku 1920.

[edytuj] Historia kolekcji

Trzon kolekcji stanowią dzieła sztuki należące pierwotnie do Theo van Gogha, młodszego brata Vincenta. Po jego śmierci odziedziczyła je wdowa po Theo - Johanna van Gogh-Bonger (1862-1925), a po jej śmierci Vincent Willem van Gogh (1890-1978), syn tej ostatniej. W 1962 r., na skutek starań władz holenderskich, kolekcję przekazano Fundacji Vincenta van Gogha. Fundacja oddała kolekcję do Muzeum van Gogha jako stały depozyt. Muzeum otwarte zostało w 1973 r., z czasem ekspozycję wzbogacano o kolejne, pozyskiwane na własność lub wypożyczane dzieła sztuki dziewiętnastowiecznej i eksponaty. W ostatnich latach zakupiono dzieła takich artystów jak: Claude Monet, Edouard Manet i Camille Pissarro.

Piętnaście słoneczników to jedyny znajdujący się w posiadaniu Muzeum obraz z liczącego ogółem siedem płócien cyklu Słoneczników van Gogha.

[edytuj] Najcenniejsze dzieła

Do najcenniejszych eksponatów znajdujących się w Muzeum van Gogha należą jego płótna: Jedzący kartofle, Sypialnia w Arles [1], jeden obraz z cyklu Słoneczników oraz Pole pszenicy z krukami [2] - obraz namalowany na krótko przed śmiercią Vincenta i przez wielu uważany za jego ostatni.

Oprócz prac Vincenta van Gogha wystawianych jest wiele obrazów innych sławnych malarzy [3] .

[edytuj] Organizacja

Muzeum van Gogha zlokalizowane jest w dwóch budynkach - budynku głównym (zaprojektowanym przez Gerrita Rietvelda, ukończonym przez partnerów) oraz dobudowanym "skrzydle wystawowym", które jest dziełem Kisho Kurokawy. Budynek główny jest starszy, pierwotnie mieściło się tam całe muzeum. Skrzydło wystawowe oddano do użytku dopiero w 1999 r. i od tego czasu w starym budynku znajduje się jedynie stała ekspozycja. W kompleksie znajdują się ponadto restauracja i sklep, przeznaczone dla odiedzających. Kolejną atrakcją jest możliwość pogłębienia wiedzy o van Goghu i innych artystach - w sali przeznaczonej do prezentacji dostępne są książki i komputery z dostępem do internetu; instytucja prowadzi działalność naukowo-badawczą i edukacyjną.

Z kompleksem wystawowym sąsiaduje biurowiec oddany na potrzeby administracji muzeum.

[edytuj] Liczba odwiedzających

2004- 1,338,105
2003- 1,341,586
2002- 1,592,771
2001- 1,276,309
2000- 1,312,204

Źródło: Amsterdam Institute for Business and Economic Research (ESI-VU).

[edytuj] Kradzież dzieł z Muzeum van Gogha

W nocy z 7 na 8 grudnia 2002 r. skradziono z muzeum dwa obrazy van Gogha: Plaża w Scheveningen (Zeegezicht bij Scheveningen) [4] i Wyjście kongregacji z kościoła w Nuenen (Het uitgaan van de hervormde kerk te Nuenen) [5].

Sprawcy kradzieży dostali się do budynku Muzeum przez dach. Na miejscu znaleziono wybite okno i linę długości 4,5 m. przywiązaną z tyłu budynku. Ochrona budynku i Policja była zdumiona, że złodziejom udało się wtargnąć niezauważonym do budynku stale patrolowanego przez strażników, zaopatrzonego w kamery i czujniki wykorzystujące podczerwień.

Pierwszego ze złodziei schwytano 12 grudnia 2003 r. w Puerto Banus, luksusowej dzielnicy na przedmieściach Marbelli w Hiszpanii. Był to Octave Durham (31 lat), znany Policji jako "Małpa" (The Monkey). Drugi ze sprawców kradzieży - Henk Bieslijn (31 lat) ujęty został w tym samym roku w Amsterdamie. 8 kwietnia 2005 r. złodzieje zostali skazani na odpowiednio 4,5 roku więzienia i 4 lata więzienia. Nakazano im również zapłacenie 350,000 euro odszkodowania. Orzeczenie oparto na dowodach w postaci śladów DNA pozostawionych na porzuconych przez włamywaczy czapce i kapeluszu. Sąd wziął również pod uwagę zeznania świadków.

Płócien jak dotąd nie odnaleziono. Paradoksalnie, zgodnie z holenderskim prawem, złodzieje mogą stać się prawowitymi właścicielami skradzionych rzeczy po upływie 20 lub 30 lat, w zależności od towarzyszących okoliczności. Za pomoc w odnalezieniu skradzionych obrazów wyznaczono nagrodę w wysokości 100,000 euro [6]

Kradzież dzieł z Muzeum van Gogha w Amsterdamie zbiegła się w czasie z drugą zuchwałą kradzieżą w Holandii- w tym samym tygodniu z wystawy z haskiego muzeum skradziono klejnoty warte 5 milionów dolarów. Rozbudziło to dyskusję na temat systemów zabezpieczeń stosowanych w muzeach.