Notacja węgierska
Z Wikipedii
Notacja węgierska (ang. Hungarian Notation) - sposób zapisu zmiennych, polegający na poprzedzaniu właściwej nazwy zmiennej małą literą (literami) określającą rodzaj tej zmiennej.
Notację węgierską wynalazł Charles Simonyi, programista z Microsoft. Podane niżej przedrostki są tylko jednym z przykładów formatu zapisu zmiennych w notacji węgierskiej. Tak naprawde sposobów jest tyle, ilu jest programistów korzystających z tej notacji. Różnie także nazywane są zmienne. Przykładowo można spotkać się z formatami:
- iLiczba
- i_Liczba
- i_liczba
| przedrostek | znaczenie |
|---|---|
| s | string (łańcuch znaków) |
| sz | string (łańcuch znaków zakończony bajtem zerowym - null'em) |
| c | char (jeden znak), również const - wartość stała (szczególnie w przypadku użycia wskaźników) |
| by | byte, unsigned char |
| n | short |
| i | int |
| x, y | int (przy zmiennych określających współrzędne) |
| cx, cy | int (przy zmiennych określających rozmiar, długość) |
| l | long |
| w | word |
| dw | dword |
| b | boolean (wartość logiczna: prawda lub fałsz) |
| f | flaga |
| fn | funkcja |
| h | handle (uchwyt) |
| p | pointer (wskaźnik) |
Charakterystyczne dla notacji węgierskiej (tworzące jej "węgierskie brzmienie") są również złożenia przedrostków, zbliżone do składania morfemów gramatycznych z morfemami znaczeniowymi w języku węgierskim (i innych językach aglutynacyjnych).
| przedrostek | znaczenie |
|---|---|
| lpcsz | "długi" ("daleki") wskaźnik na stały ciąg znaków zakończony bajtem zerowym |
| pfn | wskaźnik na funkcję |
Notacja węgierska, przez wielu wręcz uwielbiana, u innych wywołuje mieszane uczucia. Główną wadą tego systemu jest zmiana typu zmiennej. Jeśli chce się zmienić typ, trzeba poprawiać nazwę w każdym miejscu programu. W związku z tym notacja nie jest najlepszym rozwiązaniem dla programistów nieco roztargnionych.
