Ołeh Błochin

Z Wikipedii

Ołeh Wołodymyrowycz Błochin lub Oleg Władimirowicz Błochin (ukr. Олег Володимирович Блохін, ros. Олег Владимирович Блохин, ur. 5 listopada 1952 w Kijowie) – ukraiński piłkarz, napastnik, zdobywca Złotej Piłki w 1975, rekordzista pod względem liczby występów i liczby strzelonych bramek w reprezentacji Związku Radzieckiego. Po zakończeniu kariery piłkarskiej trener. Od września 2003 jest selekcjonerem reprezentacji Ukrainy.

Spis treści 1 Kariera piłkarska 2 Kariera trenerska 3 Działalność polityczna 4 Życie prywatne

[edytuj] Kariera piłkarska

Jako nastolatek Błochin został przyjęty do zespołu juniorów Dynama Kijów, a następnie został przesunięty do drużyny rezerw, skąd wkrótce został promowany do pierwszego składu. Lata jego gry w Dynamie to okres największych sukcesów w historii kijowskiego klubu, związany również z osobą trenera Walerego Łobanowskiego. Grając w Dynamie Błochin został samodzielnym liderem klasyfikacji strzelców i piłkarzy z największą ilością występów w radzieckiej Wyższej Lidze. Zagrał w niej 432 razy i strzelił 211 goli. 8 razy sięgał po mistrzostwo ZSRR (w 1971, 1974, 1975, 1977, 1980, 1981, 1985 i 1986), 5 razy po Puchar ZSRR (w 1974, 1978, 1982, 1985 i 1987). Poprowadził Dynamo do wygranej w Pucharze Zdobywców Pucharów w 1975 i 1986. W latach 1972-1975 i w 1977 pięciokrotnie zdobywał tytuł króla strzelców ligi. Jest również rekordzistą reprezentacji ZSRR pod względem ilości występów (112) i zdobytych goli (42). W drużynie Sbornej debiutował 16 lipca 1972 w meczu z Finlandią i już w pierwszym meczu strzelił bramkę. Dwukrotnie zdobywał brązowy medal Igrzysk Olimpijskich - w 1972 i 1976. Grał na mistrzostwach świata w 1982 i 1986. Po raz ostatni jako reprezentant Związku Radzieckiego wystąpił 21 września 1988 w spotkaniu z drużyną RFN. Był jednym z pierwszych radzieckich piłkarzy, którym pozwolono na transfer do klubu zagranicznego. W 1988 podpisał kontrakt z austriackim zespołem Vorwärts Steyr, od 1989 do 1990 grał na Cyprze, w Arisie Limassol.

• 1969-88 – Dynamo Kijów
• 1988-89 – Vorwärts Steyr
• 1989-90 – Aris Limassol

[edytuj] Kariera trenerska

Po przejściu na piłkarską emeryturę Błochin przeniósł się do Grecji, gdzie trenował miejscowe kluby: Olympiakos Pireus (wicemistrzostwo Grecji w 1991 i 1992, Puchar Grecji w 1992), PAOK Saloniki, Ionikos Pireus i AEK Ateny. We wrześniu 2003 roku został trenerem reprezentacji Ukrainy, którą w 2006 doprowadził do ćwierćfinału Mistrzostw Świata w Niemczech.

• 1990-93 – Olympiakos Pireus
• 1993-94 – PAOK Saloniki
• 1994-97 – Ionikos Pireus
• 1997-97 – Czornomorec Odessa, konsultant
• 1997-98 – PAOK Saloniki
• 1998-99 – AEK Ateny
• 2000-02 – Ionikos Pireus
• od 2003 – reprezentacja Ukrainy

[edytuj] Działalność polityczna

Błochin był dwa razy (w 1998 i 2002) wybierany na posła do ukraińskiej Rady Najwyższej. W pierwszej kadencji reprezentował partię Hromada a następnie Komunistyczną Partię Ukrainy. W drugiej kadencji związany był z Socjaldemokratyczną Partią Ukrainy (zjednoczoną) (jednym z jej liderów był prezes kijowskiego Dynama oraz ukraińskiej federacji piłkarskiej Hryhorij Surkis, innym zaś szef administracji prezydenta Leonida Kuczmy Wiktor Medwedczuk). Błochin nie wykazał jednak większej politycznej aktywności i zrezygnował z kariery polityka poświęcając się zajęciu trenera.

[edytuj] Życie prywatne

Błochin był żonaty z Iriną Dieriuginą, dawną słynną radziecką gimnastyczką, pięciokrotną mistrzynią świata w gimnastyce, z którą doczekali się jednej córki. Obecnie rozwiedziony.