Panteon
Z Wikipedii
Panteon (gr. pantheon: pan - wszystek + theos - bóg) to:
- w religiach politeistycznych - ogół bóstw,
- w sztuce starożytnej Grecji i Rzymu - świątynia poświęcona wszystkim bogom.
Panteony były popularne zwłaszcza w okresie cesarstwa rzymskiego. Najbardziej znanym zabytkiem tego okresu jest Panteon w Rzymie.
W XVI wieku zaczęto naśladować rzymskie zabytki, wzorując się na Panteonie budowano w formie rotundy mauzolea, a nawet pawilony ogrodowe.
[edytuj] Panteon w architekturze
Świątynia wzniesiona przez Marka Agryppę w środkowej części Pola Marsowego. Do dzisiaj zachowała się jej oryginalna kostrukcja rozbudowana przez cesarza Hadriana, która powstała w II wieku n.e. Na początku panteon miał prostokątny plan podstawy, ale Hadrian zbudował świątynię na planie koła w latach 118–128. Składa się ona z 3 części: kolumnowego portyku, prostokątnego przedsionka i okrągłej celli sklepionej kopułą. W portyku znajduje się 8 korynckich kolumn. Rotunda ma średnicę 43,30 m oraz taką samą wysokość i była największą, jaką wybudowano w Rzymie.
