PDM
Z Wikipedii
PDM (ang.) Pulse-Density Modulation (pl. modulacja gęstością impulsów) – rodzaj modulacji cyfrowej sygnału analogowego. W modulacji PDM nie są zapamiętywane wartości sygnału w poszczególnych próbkach (jak ma to miejsce w PWM czy PCM), lecz gęstość impulsów reprezentuje jego amplitudę.
W ciągu bitów modulacji gęstością impulsów, 1 odpowiada impulsowi, a 0 - jego brakowi. Ciąg (11111111) składający się z samych jedynek odpowiada dodatniej wartości amplitudy, ciąg (00000000) składający się z samych zer - ujemnej jej wartości, a ciąg (01010101) składający się z naprzemiennie występujących zer i jedynek odpowiada zerowej wartości sygnału.
Sygnał analogowy jest kodowany do postaci ciągu bitów PDM za pomocą modulacji Delta-Sigma.
[edytuj] Demodulacja
Demodulacja sygnału PDM sprowadza się do jego przepuszczenia przez filtr dolnoprzepustowy. Z powodu jego uśreniających właściwości, jest to jedyny krok potrzebny do przeprowadzenia tego procesu.
[edytuj] Przykłady
Jeden okres funkcji sinus przedstawiony za pomocą 100 bitów w modulacji PDM wygląda następująco:
0101011011110111111111111111111111011111101101101010100100100000010000000000000000000001000010010101
Dwa okresy tej samej funkcji przedstawione za pomocą tej samej liczby bitów wyglądałyby następująco:
0101101111111111111101101010010000000000000100010011011101111111111111011010100100000000000000100101
