Pistolet Walther PPK
Z Wikipedii
| Walther PPK | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Niemcy |
| Producent | Carl Walther Waffenfabrik |
| Rodzaj | pistolet samopowtarzalny |
| Historia | |
| Produkcja seryjna | 1931 - ?? |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 7,65 mm |
| Nabój | 7,65 mm Browning |
| Magazynek | pudełkowy, 7 nab. |
| Wymiary | |
| Długość | 155 mm |
| Wysokość | 100 mm |
| Długość lufy | 85 mm |
| Długość linii celowniczej | 110 mm |
| Masa | |
| broni | 0,59 kg (załadowanej) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 310 m/s |
| Energia pocz. pocisku | 186 J |
| Szybkostrzelność praktyczna | 30 strz./min. |
Walther Polizeipistole Kurz (PPK) (także Polizeipistole Kryminal) - niemiecki pistolet kal. 7,65 mm z okresu przed II wojną światową.
[edytuj] Historia
W 1929 roku firma Walther wypuściła na rynek pistolet, który jako pierwszy łączył w swojej konstrukcji zalety pistoletu samopowtarzalnego z bezpieczeństwem i ciągłą gotowością do strzału rewolweru. Osiągnięto to dzięki wprowadzeniu mechanizmu samonapinania kurka w czasie ściągania spustu. Nowy pistolet otrzymał oznaczenie Walther PP (Polizei Pistole). W 1931 roku firma rozpoczęła produkcję kieszonkowego pistoletu PPK o konstrukcji podobnej do PP. Dzięki skróceniu lufy i zmniejszeniu wysokości szkieletu posiadał on wymiary mniejsze niż PP. Nowoczesna konstrukcja i niewielkie wymiary sprawiły że PPK trafił do uzbrojenia niemieckiej policji jako uzbrojenie funkcjonariuszy pełniących służbę po cywilnemu. PPK były także używane jako broń do samoobrony przez oficerów armii niemieckiej. Od 1935 roku do końca wojny niemieckie siły zbrojne zakupiły 150 000 sztuk PPK. Były one używane głównie przez Luftwaffe. Po wojnie produkcję PPK wznowiono i był on sprzedawany na rynku cywilnym w Europie i USA.
[edytuj] Konstrukcja
Pistolet Walther PPK działał na zasadzie odrzutu zamka swobodnego. Miał nieruchomą lufę i zewnętrzny kurek. Lufa gwintowana, o gwincie sześciobruzdowym, prawoskrętnym o skoku 240 mm. Bezpiecznik dźwigniowy, umieszczony z lewej strony zamka, działał bezpośrednio na iglicę. Było to bardzo dobre zabezpieczenie. Dzięki niemu można było nosić pistolet z nabojem w lufie.
Pistolet Walther PPK był produkowany głównie w kalibrze 7,65 mm. Niewielkie ilości wykonano w kalibrach 9 mm i [[6,35 mm. Na małą skalę produkowano też pistolety kalibru 5,6 mm. Niektóre z nich były wyposażone w tłumiki dźwięku.
| Broń strzelecka armii niemieckiej z okresu II wojny światowej | |
|---|---|
| Pistolety | Pistolety maszynowe |
| P08 | P38 | PP | PPK | M1914/34 | HSc | 38H | MP18 | MP28II | MP38 | MP40 | MP 41 EMP | MP3008 | MP 34 | MP 35 |
| Karabiny i karabinki | Karabiny maszynowe |
| Kar98k | Gew41(M) | Gew43/Kar43 | StG44 | FG42 | VG 1-5 | MG 13 | leMG08/15 | sMG08 | MG34 | MG42 |
| Granatniki | Granatniki i karabiny przeciwpancerne |
| l.Gr.W.36 | Kampfpistole | Panzerschreck | Panzerfaust | PzB38/39/GrB39 | M.SS-41 |
| Granaty ręczne | |
| Stielhgr.24/Stielhgr.39 | Eihandgranate 39 | |
