Pistolet maszynowy ZK-383
Z Wikipedii
| ZK-383 | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Czechosłowacja |
| Producent | Zbrojovka Brno |
| Rodzaj | pistolet maszynowy |
| Historia | |
| Prototypy | 1933 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 9 mm |
| Nabój | 9 mm Parabellum |
| Magazynek | pudełkowy |
| Wymiary | |
| Długość | 785 mm |
| Masa | |
| broni | 4,5 kg (bez magazynka) |
| Inne | |
| Szybkostrzelność teoretyczna | 500-700 strz./min |
ZK-383 - czechosłowacki pistolet maszynowy skonstruowany w okresie międzywojennym przez braci Józefa i Franciszka Koucky. Podczas II wojny światowej znajdował się na uzbrojeniu armii Czechosłowacji i Bułgarii, po wojnie był używany na Bałkanach i w Ameryki Łacińskiej do lat 60.
ZK-383 był konstruowany z założeniem że pistolet maszynowy jest bronią defensywną, mającą zapewnić odpowiednią siłę ognia broniącemu się oddziałowi w czasie kiedy żołnierze przygotowujący się do walki wręcz z atakującym przeciwnikiem zakładają na broń bagnety i w związku z tym nie mogą prowadzić ognia (według tych samych założeń był konstruowany polski Mors).
ZK-383 działał na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, zasilanie z magazynków pudełkowych, gniazdo magazynka znajdowało się po lewej stronie broni. Nietypowym elementem wyposażenia ZK-383 był dwójnóg (produkowano także wersję ZK-383P pozbawiona dwójnogu). Lufa była umieszczona w rurowej, perforowanej osłonie. Do broni można było przyłączyć bagnet.
[edytuj] Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak, 1994, Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa, WiS, ISBN 83-86028-01-7.
