Pomnik Reformacji w Genewie
Z Wikipedii
Pomnik Reformacji w Genewie, (franc. le Mur des Réformateurs) to monumentalny pomnik o długości 100 m i wysokości około 5,5 m, znajdujący się w Parc des Bastions, naprzeciwko głównego budynku uniwersytetu, w Genewie (Szwajcaria).
Na ogłoszony w 1908 r. międzynarodowy konkurs na monument, upamiętniający wielkie dzieło Reformacji, napłynęło 71 prac o bardzo różnorodnym charakterze. Zwyciężył projekt autorstwa 4 architektów szwajcarskich (w tym Alphonse'a Laverrière'a i Jeana Taillensa).
Pomnik zaczęto budować w roku 1909, w 400. rocznicę urodzin Jana Kalwina i 350. rocznicę założenia Akademii Genewskiej (obecnie Uniwersytet Genewski). Monument, wykonany z wapienia, ukończono w 1917 r. Wbudowano go w dolną część fortyfikacji miejskich, które aż do połowy XIX wieku otaczały miasto. Autorami rzeźb byli dwaj wybitni rzeźbiarze z Francji: Paul Landowski i Maurice Reymond.
Centralną część pomnika zajmuje grupa 4 posągów (o wysokości około 5 m) wybitnych przedstawicieli Reformacji; są to (od lewej strony do prawej): Wilhelm Farel (który wprowadził Reformację do Genewy), Jan Kalwin, Teodor de Bèze (pierwszy rektor Akademii Genewskiej), i John Knox. Ponad głowami tych postaci wyrzeźbiona jest dewiza Reformacji i Genewy: Post Tenebras Lux (Po mrokach światło). Po obu stronach centralnej grupy figuralnej mniejsze posągi, płaskorzeźby i napisy upamiętniają innych wybitnych krzewicieli kalwinizmu oraz kluczowe momenty w historii tego wyznania.
Jest tu także upamiętniony założyciel Kościoła ewangelicko-reformowanego w Polsce, wybitny polski i europejski działacz Reformacji Jan Łaski (młodszy) (pod łacińskim nazwiskiem: Joannes a Lasco). W 2003 na pomniku wyryto nazwisko jednej z nielicznych wybitnych kobiet-teologów z XVI wieku: Marie Dentière. Z boków pomnika 2 stele upamiętniają Marcina Lutra i Huldrycha Zwingliego.
3 listopada 2002 r. z okazji Święta Reformacji na płycie pomnika wyryto dodatkowo nazwiska trzech innych prekursorów Reformacji: Pierre'a Valdo, Johna Wyclifa i Jana Husa, a także pierwszej wybitnej kobiety zasłużonej dla tego ruchu - Marie Dentière.
