Równanie przewodnictwa cieplnego
Z Wikipedii
Równanie przewodnictwa cieplnego to równanie różniczkowe cząstkowe z warunkami brzegowymi Dirichleta, opisujące przepływ ciepła przy zadanym jego początkowym rozkładzie w ośrodku. Równanie ma postać:
gdzie g(x) to początkowy rozkład ciepła. A u(x,t) to szukana zależność rozkładu od czasu t.
Spis treści |
[edytuj] Rozwiązanie równania przewodnictwa
Poszukujemy rozwiązań w klasie regularności .
Rozwiązazaniem podstawowym równania przewodnictwa cieplnego jest:
Można sprawdzić, że spełnia ono:
Jeśli funkcja g jest ciągła i ograniczona to funkcja
jest rozwiązaniem równania przewodnictwa cieplnego, jest ograniczone i jest dodatkowo klasy . Używając pojęcia splotu można napisać:
[edytuj] Nieskończenie szybkie rozchodzenie się ciepła
Przypuśćmy, że g ma zwarty nośnik i na pewnej kuli B jest g > 0. Wówczas
dla każdego . Zatem ciepło dochodzi w dowolnie małym czasie do każego punktu przestrzeni, czyli rozchodzi się nieskończenie szybko. Tak oczywiście w rzeczywistości nie jest, dlatego w praktyce używa się zaburzonego równania przewodnictwa cieplnego.
[edytuj] Zasada maksimum dla równania przewodnictwa ciepła
Niech T > 0 ustalony czas, oraz u(x,t) ograniczona funkcja, będąca rozwiązaniem równania przewodnictwa cieplnego. Oznaczmy oraz
. Wówczas
Zasadę maksimum można interpretować fizycznie następująco: w momencie t = 0 przyjmowana jest największa i najmniejsza wartość temperatury, potem temperatura będzie się stabilizować i "uśredniać", zachowuje się zatem zgodnie z codziennym doświadczeniem.
[edytuj] Wyprowadzenie równania przewodnictwa
Interpretujemy funkcję u(x,t) jako temperaturę w punkcie przestrzeni x w momencie t. Zakładamy, że ciepło J(x,t) ucieka z najcieplejszego do najzimniejszego miejsca, tj. w kierunku przeciwnym do gradientu temperatury.
Ponadto zakładamy, że każdy obszar V ogrzewa się proporcojnalnie do ilości ciepła, która do niego wpłynęła:
A z twierdzenie Gaussa:
gdzie oznacza pochodną normalną funkcji. Zatem dostajemy:
Z dowolności V mamy:
czyli:
[edytuj] Czy zagadnienie jest dobrze postawione?
W ogólności, tzn. dla dowolnie wybranej funkcji g, zagadnienie nie jest dobrze postawione, gdyż rozwiązania nie są jednoznazne. Trudny przykład został podany przez Tichonowa.
W klasie ograniczonych rozwiązań równania, tj. zagadnienie ma jednoznaczne rozwiązanie i jest dobrze postawione.