Reprezentacja Śląska w piłce nożnej

Z Wikipedii

Skrót FIFA	brak
Związek piłkarski	Śląski Związek Piłki Nożnej
Rok założenia	1920
Prezes	Rudolf Bugdoł
Trener	Antoni Piechniczek
Najwięcej meczów	b/d
Najwięcej goli	b/d
Pierwszy mecz	18 czerwca 1920 roku, mecz z drużyną z Lwowa
Najwyższe zwycięstwo	b/d
Najwyższa porażka	b/d

Reprezentacja Śląska - nieformalna reprezentacja składająca się z zawodników śląskich klubów piłkarskich. Nie rozgrywa oficjalnych meczów międzypaństwowych. Ma barwy żółto-niebieskie.

Spis treści 1 Historia 2 Mecze niemieckiej i polskiej reprezentacji Śląska 3 Mecze z reprezentacją Polski 4 Mecze z innymi reprezentacjami narodowymi 5 Zobacz też 6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

Historia Reprezentacji Śląska w piłce nożnej sięga lat międzywojennych. 18 czerwca 1920 roku w Lipinach został rozegrany pierwszy mecz reprezentacji, przeciwko drużynie ze Lwowa. Mecz został wygrany przez Ślązaków 8:3. W 1933 roku powstała Gauliga, nazywana również "ligą śląską". Zwycięzca w lidze otrzymywał tytuł "Mistrza Śląska". W 1946 roku reprezentacji udało się rozegrać 20 meczów.

Przez lata kadra śląska grała z takimi drużynami jak m.in.: reprezentacje miast: Krakowa (1999) czy Bratysławy (1962); klubami np. Wolverhampton Wanderers (1938), Dynamo Kijów (1980), czy reprezentacjami narodowymi, m.in. z Tanzanią (1974).

Obecnie reprezentacja Śląska regularnie rozgrywa mecze, głównie mało prestiżowe, często z klubami piłkarskimi. W 2004 roku zdobyła pierwsze miejsce w międzynarodowym piłkarskim turnieju juniorów im. Ernesta Pohla.

[edytuj] Mecze niemieckiej i polskiej reprezentacji Śląska

W latach 30. XX wieku rozgrywano mecze pomiędzy niemiecką a polską reprezentacją Śląska. Mecze te budziły tak gigantyczne emocje, że niemiecka prasa nazywała je "kleine Landerspiele", co można rozumieć jako małe mecze międzypaństwowe. W 1933 roku mecze się nie odbyły w związku z napiętymi stosunkami dyplomatycznymi. Mecz na Stadionie Hindenburga dnia 18 marca 1934 zbiegł się z unormowaniem stosunków niemiecko-polskich. Kiedy polscy działacze dowiedzieli się, że Niemcy ściągnęli na mecz najlepszych graczy z Breslau (dawna nazwa Wrocławia), starano się o przełożenie ligowego meczu Warta Poznań - Ruch Wielki Hajduki by wykorzystać w tym meczu najlepszych graczy tego zespołu. PZPN jednak się nie zgodził. Tuż przed meczem, po wyjściu drużyn na boisko i powitaniu przez Sportführera Flörera hitlerowska kapela odegrała hymny, które publiczność odsłuchała na stojąco. Organizatorzy wprowadzili ulgi tramwajowe dla kibiców jadących na ten mecz przez powstałą 12 lat wcześniej granicę. Podczas meczu 16 września 1934 na stadionie Policyjnego KS-u (nieistniejące już boisko przy ulicy Moniuszki w Katowicach) pierwszy raz publicznie zagrano hitlerowski człon hymnu narodowego Niemiec, tzw. "Horst Wesselied" (obowiązkowy od 1933 roku). 24 marca 1935 rozegrał się mecz na wybudowanym kilka miesięcy wcześniej Adolf Hitler Kampfbahn (stadion im. Adolfa Hitlera - obecny stadion Górnika Zabrze). Trzy gole dla polskiej reprezentacji Śląska zdobył Ernest Wilimowski. Pierwsza bramka dla polskiej reprezentacji Śląska wpadła po dalekim strzale, druga po szybkiej zespołowej akcji, trzecia po główce z podania Teodora Peterki. W meczu odbytym 1 września 1935 podopieczni Feliksa Dyrdy pokonali reprezentację niemieckiego Śląska 9:1. Najlepszym zawodnikiem tego meczu był Edmund Giemsa, który zaliczył hat-trick. Jedynego w tym meczu gola dla niemieckiej reprezentacji Śląska strzelił Reinhard Schaletzki. W drugiej połowie najlepszy gracz niemieckiego Śląska - Richard Malik został przesunięty z ataku do pomocy, w celu uporządkowania gry, lecz nie był w stanie sprostać wszystkim zadaniom. Słabo zagrał reprezentant na akademicką olimpiadę - bramkarz Zaborze Bonk z klubu Preussen (pierwsza nazwa klubu FC Kattowitz). Prasa relacjonowała, że "Niemcy grali systemem W-M, polski zespół grał bez specjalnego systemu, ale natomiast szybko i żywiołowo". W meczu 1 marca 1936 odbytym na stadionie im. Hindenburga w Bytomiu niemiecka reprezentacja Śląska zastąpiła Bonka nowym bramkarzem - Kurpankiem. Gospodarze nie chcąc pogodzić się z porażką grali brutalnie, w drugiej połowie Hubert Gad i Teodor Peterek zostali zniesieni z boiska (choć później wrócili na boisko). Z powodu ligi i meczów reprezentacji Polski było trudno o wolny termin, zatem następny mecz obu reprezentacji odbył się z święta - 26 grudnia 1937. W meczu tym polska reprezentacja Śląska sześciokrotnie zaliczyła słupek bramki, lecz mimo to udało się jej wygrać mecz 2:4. W ostatnim meczu rozegranym 8 stycznia 1939 roku obie drużyny wystawiły najlepszych swoich graczy, często reprezentantów Niemiec i Polski. W polskiej reprezentacji Śląska wystąpili m.in: Ernest Wilimowski, Jerzy Wostal, Teodor Peterek, Gerard Wodarz, Teodor Piec, Ewald Dytko oraz Edmund Giemsa. W niemieckiej reprezentacji Śląska wystąpili m.in.: bramkarz Otto Mettke, Richard Kubus, Wilhelm Koppa, Florian Bismor, Adolf Obstoj, który strzelił jedną bramkę oraz Hubert Renk, który strzelił dwa gole. W 79 minucie grający w dziesiątkę gospodarze (kontuzja Grzesika) strzelili piątego gola, wygrywając 5:3 z polską reprezentacją Śląska.

Lp.	Data	Stadion	Mecz	Wynik	Widzów
1	19 października 1930	Stadion Preussen w Zabrzu	Niemiecki Śląsk - Polski Śląsk	0:2	6 000
2	20 września 1931	Stadion Pogonii w Katowicach	Polski Śląsk - Niemiecki Śląsk	2:1	3 000
3	22 maja 1932	Stadion Preußen w Bytomiu	Niemiecki Śląsk - Polski Śląsk	1:1	10 000
4	18 marca 1934	Stadion im. Hindenburga w Bytomiu	Niemiecki Śląsk - Polski Śląsk	0:0	20 000
5	16 września 1934	Stadion Policyjnego KS-u w Katowicach	Polski Śląsk - Niemiecki Śląsk	0:2	5 000
6	24 marca 1935	Stadion im. Adolfa Hitlera w Zabrzu	Niemiecki Śląsk - Polski Śląsk	3:3	8 000
7	1 września 1935	Stadion Pogoni w Katowicach	Polski Śląsk - Niemiecki Śląsk	9:1	10 000
8	1 marca 1936	Stadion im. Hindenburga w Bytomiu	Niemiecki Śląsk - Polski Śląsk	1:3	16 000
9	4 października 1936	Stadion Policyjnego KS-u w Katowicach	Polski Śląsk - Niemiecki Śląsk	3:2	8 000
10	26 grudnia 1937	Stadion im. Hindenburga w Bytomiu	Niemiecki Śląsk - Polski Śląsk	2:4	8 000
11	5 lutego 1938	Stadion Pogoni w Katowicach	Polski Śląsk - Niemiecki Śląsk	2:1	12 000
12	8 stycznia 1939	Stadion im. Hindenburga w Bytomiu	Niemiecki Śląsk - Polski Śląsk	5:3	4 000

[edytuj] Mecze z reprezentacją Polski

Reprezentacja Śląska grała czterokrotnie z Reprezentacją Polski. Pierwszy mecz obu reprezentacji rozpoczął się 4 października 1933 o godzinie 15:00. Selekcjoner śląskiej drużyny Alojzy Budniok oparł szkielet zespołu na wyróżniającej się w tamtym okresie śląskiej drużynie - Ruchu Wielkie Hajduki. Powołał łącznie 18 zawodników z dziewięciu klubów ze Śląska. Okazało się, że z różnych powodów nie pojawili się w Katowicach trzej powołani zawodnicy polskiej reprezentacji, selekcjoner polskiej drużyny Józef Kałuża zdecydował, że brakujących graczy zastąpi trzema najlepszymi zawodnikami reprezentacji Śląska - Gerardem Wodarzem, Edmundem Giemsą i Karolem Dziwiszem. Po pierwszym kwadransie meczu reprezentacja Polski objęła prowadzenie po strzale Józefa Nawrota. Reprezentacja Śląska 3 minuty później wyrównała po strzale Pytla, napastnika z klubu Czarni Chropaczów. Po przerwie goście zdobyli zwycięską bramkę. W kadrze Śląska zagrał wówczas 17-letni Ernest Wilimowski, na co dzień grający w barwach FC Katowice. Drugi mecz obu reprezentacji odbył się 26 kwietnia 1953 roku w Chorzowie. Tak jak wcześniej, w reprezentacji Polski wystąpiło kilku Ślązaków, m.in: Henryk Alszer, Gerard Cieślik, Edward Szymkowiak, Hubert Banisz, Henryk Bartyla, Oskar Brajter, Alfred Narloch. W meczu tym reprezentacja Polski pokonała śląską drużynę 3:2. Trzecie spotkanie obu reprezentacji rozpoczęło się 13 września 1953 roku o godzinie 15:30 w Bytomiu. Lucjan Brychczy, na co dzień piłkarz klubu Motor Łabędy zdobył w tym meczu dwa gole. Mecz zakończył się remisem 3:3. Czwarty mecz pomiędzy Reprezentacją Śląska i Reprezentacją Polski odbył się 9 grudnia 2006 roku o godzinie 12:00. Był to mecz towarzyski o charakterze charytatywnym, całkowity dochód z tego spotkania ma być przeznaczony dla rodzin górników, którzy zginęli w katastrofie w kopalni "Halemba". Selekcjonerem śląskiej drużyny był Antoni Piechniczek. Reprezentacja Śląska objęła prowadzenie w 11 minucie po golu Adama Kompały. Goście wyrównali w drugiej połowie meczu (57 minuta) po golu Łukasza Garguły. Mecz zakończył się remisem 1:1.

Lp.	Data	Stadion	Mecz	Wynik	Widzów
1	4 października 1933	Stadion Policyjnego KS-u w Katowicach	Śląsk - Polska	1:2	5 000
2	26 kwietnia 1953	Stadion Ruchu w Chorzowie	Śląsk - Polska	2:3	12 000
3	13 września 1953	Stadion Polonii w Bytomiu	Śląsk - Polska	3:3	3 000
4	9 grudnia 2006	Stadion Ruchu w Chorzowie	Śląsk - Polska	1:1	5 000

[edytuj] Mecze z innymi reprezentacjami narodowymi

Reprezentacja Śląska rozgrywała również mecze międzynarodowe. W 1937 roku przyjechała na Śląsk reprezentacja Kraju Basków, która w latach 30. była piłkarską potęgą na skalę światową. Najważniejszym piłkarzem baskijskiej drużyny był Isidoro Langara, który był królem strzelców czterech lig - hiszpańskiej, portugalskiej, argentyńskiej i meksykańskiej. W meczu tym reprezentacja Kraju Basków wygrała 4:3. Dwie bramki dla śląskiej drużyny strzelił Jerzy Wostal, jedną bramkę strzelił Ernest Wilimowski. Reprezentacja Śląska dnia 24 sierpnia 1952 rozegrała mecz z Reprezentacją Chin (w Polsce znaną również jako reprezentacja Pekinu). Mecz wygrała Reprezentacja Śląska 5:1. Trzy bramki dla śląskiej drużyny strzelił Kazimierz Trampisz, dwie bramki strzelił Gerard Cieślik. Z okazji święta państwowego 22 lipca 1974 roku Reprezentacja Śląska zagrała z Reprezentacją Tanzanii. Śląska drużyna pokonała Tanzanię 7:2.

Lp.	Data	Stadion	Mecz	Wynik	Widzów
1	9 czerwca 1937	Stadion Ruchu w Chorzowie	Śląsk - Kraj Basków	3:4	b/d
2	24 sierpnia 1952	Stadion Ruchu w Chorzowie	Śląsk - Chiny	5:1	15 000
3	22 lipca 1974	Stadion Śląski	Śląsk - Tanzania	7:2	b/d

• Uwaga! Lista może nie być pełna.

[edytuj] Zobacz też

• Piłka nożna na Górnym Śląsku do 1945 roku
• Derby Górnego Śląska

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Śląski Związek Piłki Nożnej