Rhino (samochód pancerny)
Z Wikipedii
| Rhino Heavy Armoured Car | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Australia |
| Trakcja | kołowa |
| Typ | ciężki samochód pancerny |
| Załoga | 4 (dowódca, kierowca, strzelniczy, ładowniczy/operator) |
| Historia | |
| Prototyp | 1942 |
| Dane techniczne | |
| Silnik | 1 silnik gaźnikowy, 6-cylindrowy GMC 6 |
| Transmisja | mechaniczna |
| Wymiary | |
| Długość maksymalna | 4,60 m |
| Szerokość | 2,30 m |
| Wysokość | 2,60 m |
| Masa | |
| Masa bojowa | 8 500 kg |
| Opancerzenie | |
| Grubość pancerza | 11 – 30 mm |
| Osiągi | |
| Prędkości maksymalne | |
| Zdolność pokonywania przeszkód | |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| Artyleryjskie | 1 armata QF kal. 40 mm |
| Strzeleckie | 1 karabin maszynowy Vickers kal. 7,7 mm |
| Użytkownicy | |
| Australia | |
Cięzki samochód pancerny Rhino (nazwa to skrót od rhinoceros - nosorożec) – australijski ciężki samochód pancerny z czasów II wojny światowej. Z powodu działań wroga i problemów konstrukcyjnych nigdy nie wyszedł z fazy prototypu.
[edytuj] Historia i opis
Wybuch II wojny światowej uniemożliwił Wielkiej Brytanii zaspokojenie potrzeb Wspólnoty Narodów na samochody pancerne i inne podobne jednostki bojowe (oznaczenie angielskie - armoured fighting vehicle (AFV)). Pozwoliło to wielu państwom Wspólnoty rozpocząć prace nad własną technologią produkcji.
Pod koniec 1941 roku parametry dla ciężkiego samochodu pancernego zostały wydane Australijskiemu Departamentowi ds. Produkcji Pojazdów Opancerzonych (Dyrectorate of Armoured Fighting Vehicles Production). W 1942 roku zbudowano i przetestowano dwa prototypy kadłubów i wieżyczek na tym samym podwoziu. Pojazdy te jednak posiadały za dużą masę co było przyczyną anulowania projektu w 1943 roku.
W pojeździe wykorzystano podwozie i silnik wyprodukowany przez firmę General Motors Kanada, model 8446 zamontowany z tyłu (to samo podwozie użyte było w kanadyjskim samochodzie pancernym „Fox”). Nadwozie zaprojektowano z australijskiej kuloodpornej blachy (ABP-3). Przód pojazdu wykonano z blachy o grubości 30 mm, natomiast z tyłu i boków posiadała ona grubość 11 mm. Pojazd był wyposażony w spawaną wieżyczkę w całości z 30 milimetrowej blachy z wyglądu podobnej do projektu z czołgu Crusader. Uzbrojenie składało się z dwufuntowej armaty MK IX i 0.303 calowego (7,7 mm) sprzężonego karabinu maszynowego Vickers.
Zbudowany został także pilotażowy model transportera opancerzonego z otwartym kadłubem (open-topped hull) bez wieżyczki.
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Pojazdy wojskowe państw Wspólnoty Brytyjskiej z okresu II wojny światowej | |
| Czołgi lekkie | |
| Vickers 6-Ton • Light Tank Mk II, Mk III, Mk IV, Mk V, Mk VI • Tetrarch Mk VII • Harry Hopkins Mk VIII | |
| Czołgi pościgowe | |
| Cruiser Mk I, Mk II, Mk III, Mk IV • Covenanter • Crusader • Cavalier • Centaur/Cromwell • Challenger • Comet • Ram • Sentinel | |
| Czołgi piechoty | |
| Matilda Mk I • Matilda Mk II • Mk III Valentine • Mk IV Churchill | |
| Opancerzone samochody rozpoznawcze | Lekkie opancerzone samochody zwiadowcze |
|---|---|
| SC Daimler Dingo • SC Ford Lynx • SC Humber | LRC Standard Beaverette • LRC Humber • LRC Morris • LRC GM Otter |
| Samochody pancerne | Gąsienicowe transportery opancerzone |
| AC Humber • AC Daimler • AC (GM) Fox • AC Marmon-Harrington | Universal Carrier • Windsor Carrier • Loyd Carrier |
| Działa samobieżne | Niszczyciele czołgów |
| Bishop • Sexton • Deacon | Archer |
| Pojazdy prototypowe i eksperymentalne | |
| Alecto • Avenger • Black Prince • Centurion • Excelsior • Rhino • TOG1 • TOG2 • Tortoise • Valiant • Light Tank Mk VII | |
