Salomea Słowacka

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Salomea z Januszewskich Słowacka secundo voto Bécu (ur. w 1792, zm. 7 sierpnia 1855 w Krzemieńcu) – matka Juliusza Słowackiego, pochodząca z rodziny polskich Ormian. Znana jest w literaturze dzięki licznym lirycznym listom syna adresowanym do niej. Dla niej napisał poeta m.in wiersz "Do matki", a inny wybitny poeta, Jan Lechoń, poświęcił jej wiersz "Pani Słowacka".

W 1808 poślubiła Euzebiusza Słowackiego. W rok po ślubie Słowaccy zamieszkali w Krzemieńcu, gdzie wybudowali własny dom. Mieszkali tam do 1811, kiedy to przenieśli się do Wilna. Do Krzemieńca Salomea wróciła wraz z synem po śmierci męża i zamieszkała u rodziców. W roku 1818 poślubiła Augusta Bécu, profesora Uniwertsytetu Wileńskiego. Po ślubie w Krzemieńcu przeprowadziła się do Wilna. W 1824 umarł August, rażony piorunem^[1]. Po jego śmierci Salomea jeszcze trzy lata czuwała nad synem, który od 1825 studiował na Wydziale Nauk Moralnych i Politycznych. Z uwagą śledziła jego próby literackie, inspirowane modnymi lekturami i intensywnymi przeżyciami (przyjaźń z Ludwikiem Spitznaglem, oczarowanie Julką z Wierzchówki i romantyczna miłość do Ludwiki Śniadeckiej). W 1827 Salomea wróciła do Krzemieńca. W 1829 udała się dla podratowania zdrowia do Karlsbadu. Przez pewien czas mieszkała w Dreźnie. W 1830 odwiedził ją Juliusz przed wyjazdem do Francji. W 1838 została aresztowana przez rosyjską policję, podejrzana o związki z konspiracją księdza Szymona Konarskiego. Przez prawie rok więziona była w więzieniu w Żytomierzu. W 1839 uwolniona. W 1848 wyjechała do Wrocławia, gdzie spotkała się z dawno niewidzianym synem. Salomea gromadziła w rodzinnym domu spuściznę po synu, który podczas podróży wysłał do niej ponad 130 listów. Przesyłane Juliuszowi pieniądze, ten umiejętnie inwestował na giełdzie paryskiej, dzięki czemu zyskał niezależność finansową. Znaczne kwoty pieniędzy wysyłała też dla polskich zesłańców w Nerczyńsku. Salomea umarła w 1855.