Seria niefortunnych zdarzeń
Z Wikipedii
Seria niefortunnych zdarzeń (ang. A Series of Unfortunate Events) – seria książek dla dzieci, której autorem jest Daniel Handler, ukrywający się pod pseudonimem Lemony Snicket. Pierwszy tom cyklu, Przykry Początek został wydany przez wydawnictwo HarperCollins w 1999 roku, ostatni, The End, został wydany 13 października 2006 roku.
Spis treści |
[edytuj] Tomy
W skład serii wchodzą następujące tomy:
- Przykry początek (The Bad Beginning)
- Gabinet gadów (The Reptile Room)
- Ogromne okno (The Wide Window)
- Tartak tortur (The Miserable Mill)
- Akademia antypatii (The Austere Academy)
- Winda widmo (The Ersatz Elevator)
- Wredna wioska (The Vile Village)
- Szkodliwy szpital (The Hostile Hospital)
- Krwiożerczy karnawał (The Carnivorous Carnival)
- Zjezdne zbocze (The Slippery Slope)
- Groźna grota (The Grim Grotto)
- Przedostatnia pułapka (The Penultimate Peril)
- Koniec (? Oficjalne tłumaczenie nieznane) (The End)
Ponadto ukazała się książka pod tytułem Lemony Snicket: Nieautoryzowana Autobiografia, będąca zbiorem fikcyjnych dokumentów (zdjęć, listów, telegramów, cytatów, zapisów rozmów...). We wrześniu w Wielkiej Brytanii i USA ukazała się książka pod tytułem The Beatrice Letters, będąca zbiorem korespondencji między Lemonym Snicketem a Beatrycze.
[edytuj] Film
W 2004 roku na podstawie pierwszych trzech tomów SNZ powstał film Lemony Snicket: Seria niefortunnych zdarzeń. W ramach akcji promocyjnej w stanach do popularnych zestawów śniadaniowych dla dzieci Lunchables dołączano serię mini-opowiadań zatytułowanych "The Dismal Dinner" i opowiadających o czwartej od końca proszonej kolacji w domu Baudelaire'ów.
[edytuj] Fabuła
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Bohaterami serii są sieroty Baudelaire: Wioletka, Klaus i Słoneczko. Jest to trójka inteligentnych, utalentowanych i kulturalnych dzieci, których spotykają same nieszczęścia. Już na początku pierwszej książki rodzice dzieci giną w pożarze, który strawia cały ich dom. Inicjatorem większości niefortunnych sytuacji z jakimi przychodzi zmierzyć się dzieciom jest czyhający na ich fortunę daleki krewny – hrabia Olaf. Kiedy dzieci zostają zabrane od Hrabiego Olafa odnajduje je on u każdego następnego opiekuna. Podstępnie zakrada się w ich życie i przez przebranie udaje się mu oszukać dorosłych. Sieroty jednak nigdy nie dają się na to nabrać, bo rozpoznają Olafa po jego znakach szczególnych - tatuażu w kształcie oka na lewej kostce i pojedynczej brwi. Niestety, opiekunowie Baudelaire'ów albo giną z rąk Olafa, albo wyrzekają się sierot. Na całe szczęście dzieci są czujne i potrafią same sobie poradzić dzięki wynalazczemu umysłowi Wioletki, oczytanemu Klausowi i ostrym zębom małego Słoneczka.
Autor na początku każdej książki uprzedza czytelników, iż historia, którą opisał, nie będzia miała szczęśliwego zakończenia i odradza jej czytanie. Stosując swego rodzaju antyreklamę, w rzeczywistości zachęca czytelników by poznali opisane przez niego historie. Twierdzi bowiem: Każde dziecko, gdy mu się czegoś zabroni, musi sprawdzić osobiście dlaczego jest to zakazane.
Jeszcze przed ukazaniem się serii w Polsce, dało się słyszeć w mediach głosy negujące tego typu literaturę. Oskarżano Handlera o straszenie dzieci i przedstawianie świata dorosłych w złym świetle. Nie zaszkodziło to jednak popularności serii, która cieszy się coraz większym uznaniem i nadal pozyskuje nowych czytelników.
