Sojuz 26
Z Wikipedii
| Sojuz 23 | |
| Zaangażowani | ZSRR |
| Miejsce startu | Bajkonur, Kazachstan |
| Miejsce lądowania | 265 km W od Celinogradu |
| Pojazd | |
| Statek kosmiczny | Sojuz 7K-OK |
| Masa pojazdu | 6 800 kg |
| Rakieta nośna | Sojuz |
| Załoga | |
| 1. członek załogi | Jurij Romanienko (1) |
| 2. członek załogi | Gieorgij Grieczko (2) |
| Orbita (docelowa, początkowa) |
|
| Perygeum | 193 km |
| Apogeum | 246 km |
| Okres obiegu | 88,67 min |
| Nachylenie | 51,65° |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 10 grudnia 1977 (01:18:40 GMT) |
| Powrót na Ziemię | 16 stycznia 1978 (11:24:58 GMT) |
| Czas trwania misji | 37 d, 10 h, 6 min, 18 s |
| Ilość okrążeń Ziemi | 1522 |
| Ilość EVA | 1 |
| Łączny czas trwania EVA | 1 h 28 min |
Sojuz 26 (kod wywoławczy Таймыр - Tajmir) to radziecki pojazd kosmiczny, który jako pierwszy udanie połączył się ze stacją Salut 6 i rozpoczął niemalże stałą rosyjską obecność w kosmosie. Podczas lotu pobito szereg rekordów i dokonano pierwszego w historii połączenia na orbicie trzech pojazdów.
Spis treści |
[edytuj] Załoga
[edytuj] Start
- Jurij Romanienko (1)
- Gieorgij Grieczko (2)
[edytuj] Start - rezerwowa
[edytuj] Lądowanie
- Władimir Dżanibekow (1)
- Oleg Makarow (3)
Załoga Sojuza 27
[edytuj] Przebieg misji
Start wyznaczono na ryzykowny okres. Pojazd wystrzelono w najwcześniejszym możliwym terminie po porażce lotu Sojuza 25. Załoga musiała pozostać w przestrzeni kosmicznej przez zimę, przy bardzo ciężkich warunkach atmosferycznych, utrudniających łączność i ewentualną ewakuację.
Pierwszym zadaniem załogi było wykonanie spaceru kosmicznego, aby sprawdzić stan portu dokowania, z którym nie mógł połączyć się Sojuz 25. Spacer wykonano w 9 dniu lotu – był to pierwszy radziecki spacer kosmiczny od 1969 r. i wykorzystano w nim po raz pierwszy skafandry Orłan, nadal wykorzystywane na pokładzie stacji ISS.
Podczas spaceru Grieczko miał kamerę telewizyjną, a zdjęcia z jego pracy przekazywano na Ziemię. W trakcie trwającego godzinę i dwadzieścia osiem minut spaceru doszło do wypadku, który mógł według niektórych źródeł doprowadzić do pierwszego śmiertelnego wypadku podczas wyjścia w kosmos – Romanienko nie zapiął uprzęży bezpieczeństwa w śluzie powietrznej i po otwarciu włazu zaczął odpływać od stacji. Grieczko zdołał złapać go za pas i wciągnąć do środka. Sam Grieczko zaprzeczał jednak, jakoby Romanienko był w poważnym niebezpieczeństwie – był ze stacją połączony kablem zasilającym, który powinien zapobiec odpłynięciu zbyt daleko od stacji.
Kontrola drugiego portu dokowania otworzyła drogę dla startu w nowym roku pojazdu Sojuz 27 z Władimirem Dżanibekowem i Olegiem Makarowem na pokładzie. Pojazdy połączyły się 11 stycznia 1978 – po raz pierwszy na orbicie połączyły się trzy pojazdy. Nowa załoga spędziła na pokładzie stacji 5 dni i powróciła na pokładzie Sojuza 26.
[edytuj] Zobacz też
| Poprzednia misja Sojuz 25 |
Program Sojuz Sojuz 26 |
Następna misja Sojuz 27 |
