Sola scriptura
Z Wikipedii
Sola scriptura (łac. jedynie pismo) to doktryna chrześcijańska, sformułowana została przez Marcina Lutra i akceptowana przez wszystkie kościoły protestanckie. Odrzuca ona znaczenie Tradycji oraz nauczania papieskiego jako źródła wiary. Pogląd ten Luter sformułował na synodzie w Augsburgu w 1518 roku, a potwierdził podczas dysput z teologami katolickimi w Lipsku w 1519 roku. Wyraził wtedy przekonanie o omylności soborów i Stolicy Apostolskiej w kwestiach wiary. Zasadę tę przyjęły wszystkie wyznania ewangelickie i ewangeliczne. Nie uznają jej katolicyzm, starokatolicyzm i prawosławie.
Biblia według tej doktryny jest jedynym i nieomylnym kryterium oceny dogmatów, zasad moralnych i praktyk religijnych. W teologii protestanckiej każde nauczanie musi opierać się na Biblii, czyli być biblijne, zgodnie z hasłem Reformacji: Quod non est biblicum, non est theologicum (Co nie jest biblijne, nie jest teologią).
[edytuj] Biblijne podstawy doktryny
- „16Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, 17aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany".
- 2 List do Tymoteusza 3:16.17, Biblia Warszawska
- „6Nie dodawaj nic do jego słów, aby cię nie zganił i nie uznał za kłamcę".
- „18Co do mnie, to świadczę każdemu, który słucha słów proroctwa tej księgi: Jeżeli ktoś dołoży coś do nich, dołoży mu Bóg plag opisanych w tej księdze; 19a jeżeli ktoś ujmie coś ze słów tej księgi proroctwa, ujmie Bóg z działu jego z drzewa żywota i ze świętego miasta, opisanych w tej księdze".
- Objawienie św. Jana 22:18.19, Biblia Warszawska
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Katolicko-Protestancka debata na temat autorytetu Biblii
- Sola Scriptura - wystarczalność Pisma Świętego
Sola scriptura • Solus Christus • Sola gratia • Sola fide • Soli Deo gloria
