Strzelba M1014 JSCS
Z Wikipedii
M1014 Joint Service Combat Shotgun | |
M1014 JSCS z kolbą złożoną | |
Dane podstawowe | |
Państwo | USA |
Rodzaj | strzelba samopowtarzalna |
Historia | |
Produkcja seryjna | 2000 - do chwili obecnej |
Dane techniczne | |
Kaliber | 12 (18,2 mm) |
Nabój | 12/70, 12/76 |
Magazynek | stały, rurowy, 6 nab. (standardowa), 5 (12/70) lub 4 (12/76) (entry gun) |
Wymiary | |
Długość | 1010/886 mm 897/772 mm (entry gun) |
Długość lufy | 740 mm 355 mm (entry gun) |
Długość linii celowniczej | 602 mm |
Masa | |
broni | 2,73 kg (niezaładowana) 3,80 kg (załadowana) |
Inne |
M1014 Joint Service Combat Shotgun - wersja włoskiej strzelby samopowtarzalnej Benelli M4 Super90 produkowana na zamówienie amerykańskich wojsk lądowych i piechoty morskiej.
Spis treści |
[edytuj] Historia konstrukcji
W ramach programu Joint Service Small Arms US Army i US Marine Corps ogłosiły pod koniec lat dziewięćdziesiątych zapotrzebowanie na nową strzelbę bojową. Wytyczne konkursu zostały opracowane przez komisję złożoną z przedstawicieli wszystkich rodzajów sił zbrojnych, a wiodącą rolę w konkursie miał odegrać korpus piechoty morskiej (USMC). W ramach badań konkursowych badano strzelby:
- Benelli M1 Super90
- Benelli M3 Super90
- Benelli M4 Super90
- Luigi Franchi SPAS-12
- Luigi Franchi SPAS-15
- Fabarm SDASS Tactical
- Sajga 12K
- Neostead
- Striker
- RMB-93
- TOZ-94
W wyniku badań najpierw odrzucono strzelby powtarzalne. W toku następnych badań uznano strzelby samopowtarzalne z klasycznym magazynkiem rurowym za lepsze od modeli z magazynkami wymiennymi. Ostatecznie do dalszych prób jako XM1014 skierowano strzelbę Benelli M4 Super90. 9 lutego 1999 roku ogłoszono zwycięstwo włoskiej firmy. 8 lutego 2000 roku zakończono ostateczne próby i dwa dni później ogłoszono decyzję o przyjęciu strzelby do uzbrojenia pod oznaczeniem M1014.
We wrześniu 2000 (wg niektórych źródeł w kwietniu 2001 roku) piechota morska otrzymała pierwsze 400 strzelb M1014. Łącznie pierwsze zamówienie mówi o dostarczeniu 36 000 egzemplarzy strzelby M1014.
[edytuj] Opis konstrukcji
Strzelba Benelli M1014 JSCS jest bronią samopowtarzalną. Zasada działania oparta o tzw. zamek Montefeltro. Zamek ryglowany jest z lufą dwoma ryglami. Zamek jest osadzony w suwadle. Po strzale odrzut broni powoduje ruch strzelby do tyłu, natomiast ruch suwadła o dużej bezwładności jest wolniejszy, co powoduje zmniejszenie odstępu pomiędzy suwadłem a lufą i ściśnięcie sprężyny znajdującej się między zamkiem a suwadłem. Rozprężenie tej sprężyny powoduje odrzucenie do tyłu suwadła, odryglowanie zamka i następnie przeładowanie broni. Dodatkowej energii suwadłu dostarczają dwa popychacze napędzane przez gazy prochowe (układ ARGO). Mechanizm spustowy kurkowy umożliwia strzelanie ogniem pojedynczym. Zasilanie ze stałego, rurowego magazynka podlufowego o pojemności 6 naboi. Broń może strzelać zarówno zwykłymi nabojami o łusce długości 70 mm, jak i nabojami o łusce długości 76mm (Magnum). Bezpiecznik ma postać kołka umieszczonego w tylnej części kabłąka osłony spustu. Mechaniczne przyrządy celownicze typu Ghost Ring. Dodatkowo każdy egzemplarz strzelby posiada podstawę Picatinny Rail umożliwiającą montaż innych celowników (najczęściej kolimatorowych). Kolba z tworzywa sztucznego, wysuwana.
[edytuj] Bibliografia
- Ireneusz Chloupek, Strzelba bojowa, Komandos 10/2002. ISSN 0867-86-69
[edytuj] Linki zewnętrzne
Amerykańska broń strzelecka z okresu po 1945 roku. | |
Pistolety i pistolety maszynowe | Karabiny, karabinki i karabiny wyborowe |
M9 • M15 • Mk 22 • Mk 23 | M6 • M14 • M16 • M4 • M231 • M21 • M24 • M40 • Mk 11 • Mk 12 • M82 • M107 |
Karabiny maszynowe | Strzelby |
M60 • M73 • M85 • M240 • M249 • Mk 23 • Mk 48 | Mossberg M590 • Winchester M1200 • Remington 870 MCS • M1014 |
Granatniki i granatniki przeciwpancerne | Granaty ręczne |
M79 • M202 • M203 • M20 • Mk 153 • Mk 19 • Mk 47 • M72 • M136 | M26 • M33 • M59 • M67 |
Konstrukcje prototypowe i niestandaryzowane | |
XM177 • FN SCAR • XM29 • XM8 • XM25 • XM26 • XM25 • XM109 • XM110 • XM214 • XM248 • XM307 • XM312 • XM320 |