Teodor I Laskarys
Z Wikipedii
Teodor I Laskarys (1174-1222) – cesarz nicejski w latach 1204-1222.
Był zięciem cesarza Aleksego III. Odznaczył się podczas oblężenia Konstantynopola przez wojska IV wyprawy krzyżowej (1203-1204). Po zdobyciu miasta przez krzyżowców zebrał pozostałych żołnierzy w Bitynii i osiedlił się w mieście Nicei, która stała się teraz nową stolicą. W 1204 został pokonany przez krzyżowców, ale z powodu najazdu Bułgarów musiał wrócić do Europy. Utworzył w Azji Mniejszej, Cesarstwo Nicejskie i w 1206 przyjął tytuł cesarza. W 1211 odniósł zwycięstwo nad Seldżukami w bitwie pod Mendrem.
Jego pierwszą żoną była Anna, córka Aleksego III Angelosa. Z tego małżeństwa miał dwie córki: Irenę Laskarinę (późniejsza żona Jana III) i Marię Laskarinę (późniejsza żona króla Węgier Beli IV). Gdy Anna umarła w 1212, ożenił się z Filippą, córką króla Armenii Rubena III. Małżeństwo to było anulowane rok później, a syn Konstantyn został wydziedziczony. Trzecią jego żoną była Maria de Courtenay, córka cesarzowej Jolanty i siostrzenica cesarzy łacińskich. Z tego małżeństwa nie miał żadnych dzieci.
| Poprzednik Aleksy V Murzuflos |
 |
Cesarz bizantyjski 1204 - 1222 |
|
Następca Jan III Watatzes |
