Twierdzenie Riesza-Skorochoda
Z Wikipedii
|
Twierdzenie Riesza-Skorochoda - twierdzenie z pogranicza teorii miary i analizy funkcjonalnej, postulujące, że dla nieujemnego funkcjonału liniowego, spełniającego warunek Skorochoda, istnieja dokładnie jedna miara, po której całka jest tym funkcjonałem.
[edytuj] Ustalenia wstępne
Ustalmy przestrzeń metryczną i niech:
- σ-ciało wszystkich podzbiorów borelowskich przestrzeni X,
- C(X) - przestrzeń wszystkich ciągłych i ograniczonych odwzorowań przestrzeni X w
z normą supremum.
Funkcjonał liniowy nazywamy nieujemnym, gdy
dla każdej ciągłej i ograniczonej funkcji
.
[edytuj] Uwagi
- Każdy nieujemny funkcjonał liniowy
jest ciągły,
oraz
.
- Jeżeli
jest miarą skończoną, to funkcjonał
dany wzorem
jest liniowy i nieujemny, a jeżeli przestrzeń jest przestrzenią polską, to spełniony jest:
[edytuj] Warunek Skorochoda
Dla każdego istnieje taki zbiór zwarty
, że
.
[edytuj] Twierdzenie Riesza-Skorochoda
Jeżeli nieujemny funkcjonał liniowy spełnia warunek Skorochoda, to istnieje dokładnie jedna taka miara
, że
dla
.
[edytuj] Wniosek
Dla każdego ciągłego funkcjonału liniowego istnieje dokładnie jedna taka σ-addytywna funkcja zbiorów
, że
dla
.