Victimae Paschali laudes
Z Wikipedii
Victimae Paschali laudes (Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary), Sekwencja Wielkanocna - sekwencja będąca częścią rzymskokatolickiej mszy, przypisana na niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego, poprzedzająca w liturgii śpiew Alleluja. Zazwyczaj jej autorstwo przypisuje się Wiponowi z Burgundii, jedenastowiecznemu poecie i kapelanowi cesarza niemieckiego Konrada II, czasem również szwajcarskiemu kompozytorowi Notkerowi Jąkale (ok. 840- 912), królowi francuskiemu Robertowi II Pobożnemu (972- 1031), bądź francuskiemu poecie i kompozytorowi Adamowi z St. Victor (zm. 1146).
Victimae Paschali Laudes jest jedną z czterech średniowiecznych sekwencji zachowanych w Missale Romanum, opublikowanym w 1570 na podstawie uchwał Soboru Trydenckiego. Przed ustanowieniem nowego rytu mszy wiele innych świąt również posiadało przypisane sobie sekwencje.
Pieśń ta jest jedną z kilku sekwencji, zachowanych w liturgii katolickiej do dnia dzisiejszego. Jej tekst śpiewany był do muzyki wielu kompozytorów renesansowych i barokowych, w tym Antoine'a Busnois (1430- 1492), Josquina des Presa (1450/1455- 1521), Orlando di Lasso (ok. 1532- 1594), Adriana Willaerta (ok. 1490- 1562), Giovanniego Pierluigiego da Palestriny (1525- 1594), Williama Byrda (ok. 1540- 1623). Luterańskie hymny wywodzące się z Victimae Paschali Laudes zawiera Christ ist erstanden oraz kantata Jana Sebastiana Bacha Christ lag in Todesbanden.
