Władysław Aleksander Łubieński

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Władysław Aleksander Łubieński

Herb

Dewiza	brak
Data wyboru	1759
Urodzony	1703
Zmarł	1767

Władysław Aleksander Łubieński herbu Pomian - (ur. 1 listopada 1703, zm. 21 czerwca 1767), arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski, arcybiskup lwowski. Brat Floriana.

Studiował teologię i prawo kanoniczne na Akademii Krakowskiej, teologię w Collegium Romanum. W 1740 został pisarzem wielkim koronnym. W 1741 przybył do Drezna, gdzie pozostał na dworze Augusta III. W 1748 został opatem komendatoryjnym w Paradyżu. W 1758 mianowany arcybiskupem lwowskim. W 1759 został arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem Polski. Przebywał głównie w Skierniewicach i Łowiczu, finansując przebudowę Katedry w Gnieźnie.

Po śmierci Augusta III został interreksem Polski. Jeszcze za jego życia spiskował z familią Czartoryskich chcąc dokonać zamachu stanu przy pomocy wojsk rosyjskich. Katarzyna II miała w nim szczerze oddanego poplecznika, suto wspieranego pieniędzmi cesarzowej. W czasie bezkrólewia uznał tytuły Fryderyka II i Katarzyny, których nigdy dotąd nie uznawała Rzeczpospolita. Doprowadził do zerwania stosunków dyplomatycznych Polski z Francją, Austrią i Hiszpanią, na czym skorzystała tylko Rosja. 25 listopada 1764 koronował Stanisława Augusta na króla Polski w kolegiacie św. Jana w Warszawie. Jako stronnik Rosji pobierał wówczas stałą pensję z ambasady carskiej w wysokości 500 000 złp.^[1]Prawdopodobnie został otruty przez Rosjan, gdyż nie chciał podporządkować się planom równouprawnienia dysydentów, wysuwanym przez posła rosyjskiego Mikołaja Repnina.