Zakazane piosenki

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Zakazane piosenki
Gatunek filmu	wojenny, muzyczny
Kraj	Polska
Data premiery	8 stycznia 1947
Czas trwania	97 min.
Reżyseria	Leonard Buczkowski
Scenariusz	Ludwik Starski
Główne role	Danuta Szaflarska, Jerzy Duszyński
Muzyka	Roman Palester
Zdjęcia	Adolf Forbert
Scenografia	Czesław Piaskowski
Kostiumy	Władysław Osiński
Montaż	Róża Pstrokońska
Język	polski
Od lat	b.o.
Strona IMDb

Zakazane piosenki - film muzyczny produkcji polskiej z 1946 roku. W reżyserii Leonarda Buczkowskiego. Zdjęcia rozpoczęto w 1946 roku, premiera odbyła się 8 stycznia 1947 w nowo otwartym kinie Palladinum.

[edytuj] Obsada

Danuta Szaflarska - Halina Tokarska
Janina Ordężanka - matka Romana i Haliny
Jerzy Duszyński - Roman Tokarski
Jan Świderski - Ryszard
Jan Kurnakowicz - muzyk Cieślak
Zofia Jamry - Maria Kędziorek
Konstanty Pągowski - dozorca Antoni
Józef Maliszewski - kierownik atelier
Edward Dziewoński (zm. 2002) - gestapowiec
Hanka Bielicka (zm. 2006) - uliczna śpiewaczka
Alina Janowska - uliczna śpiewaczka
Kazimierz Brusikiewicz - żołnierz
Maria Bielicka - deklamatorka

[edytuj] Fabuła

Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Akcja filmu obejmuje okres od 1939 do 1945 roku (wyzwolenie Warszawy). Muzyk Roman Tokarski grając na fortepianie opowiada o swoich przeżyciach w czasie hitlerowskiej okupacji młodemu polskiemu żołnierzowi. Roman, razem z siostrą Haliną brał udział w akcjach dywersyjnych, organizował orkiestrę uliczną. Jednak głównym bohaterem filmu są patriotyczne piosenki które pomagały Polakom przetrwać wojenną zawieruchę.

[edytuj] Ciekawostki

Jest to pierwszy polski powojenny film fabularny dopuszczony do dystrybucji.
Film znajduje się na piątym miejscu według liczby widzów w Polsce z dorobkiem 15 235 445 osób.
Danuta Szaflarska i Jerzy Duszyński stali się najpopularniejszą aktorską parą lat czterdziestych.
Krótko po premierze film zdjęto z ekranu i przerobiono w celu mocniejszego zaakcentowania udziału Rosjan w pokonaniu Niemców, przedstawienia w większym stopniu okrucieństw okupacji (w wersji oryginalnej chłopiec spiewający piosenkę w tramwaju ucieka, a próba ścigania go przez niemieckiego oficera kończy się zbiorowym śmiechem, gdy ów oficer krzyczy: „Ja rozumić. Ja rozumić. Gnoje to my, Deutsche.”, a w wersji przerobionej chłopiec zostaje zastrzelony podczas ucieczki, a oficer krzyczy „Halt!”) i próbie ośmieszenia żołnierzy PSZ (w wersji przerobionej pojawia się słuchacz opowieści o piosenkach, który powrócił i który wypowiada zdania „Chyba wam było dobrze za Niemców.” etc., a w wersji oryginalnej nikogo takiego nie było).
Słowa jednej z piosenek brzmiące "Polska od morza do morza" cenzura nakazała zmienić na "od morza do Tatr".