Lingua àrabba
Di Wikipedia, l'enciclopedìa lìbbira.
La lingua àrabba è na lingua c’apparteni â famigghia simìtica (comu la Lingua abbràica). Lu sô alfabbetu cunzisti di 28 cunzunanti, cchiù un grafema particulari (hamza). Tri di sti cunzunanti hannu un valuri semi-cunzunànticu (o semi-vucàlicu, siddu si prifirisci), sirvennu videmma a ndicari l'allungamentu di l’ùnici tri sona vucàlici c’asìstinu nta l'àrabbu clàssicu (fusha):
a , u , i ------> ي , و , ا
Li vucali brevi (a, u, i) sunnu ndicati di tri diversi signi posti susu o sutta la cunzunanti ca pricedi mmidiatamenti dda vucali, cûn trattu ubbliquu nicu suprastanti la "a" (dittu fatha ), cu n’idènticu ma suttastanti la "i" (dittu kasra ) e cu na sorta di novi nicu, cu cuda cchiù accintuata, suprastanti la "u" (dittu damma ).
‘N àrabbu nun asìstinu sillabbi ca nìzzianu cu na vucali brevi pi cui, pi fàciri nu sonu vucàlicu nizziali, si va a aviri a usari la currispunnenti semi-cunzunanti (p’asempiu, pi fàciri ‘n caràttiri àrabbi la palora "Francu" si va a aviri a traslittiràrila "Ifrankū" o, simmai, "firānkū").
La lingua àrabba è la lingua ufficiali ntê Paisi c’adirìscinu â Liga Àrabba e è cunziddirata lingua sacra p’aviri statu mpigata ntô Curanu, testu sacru dâ riliggiuni islàmica a cui adirisci cchiù dûn miliardu di musurmani.
