ตถาคต
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ส่วนหนึ่งของ ประวัติพุทธศาสนา |
|
ศาสดา | |
จุดมุ่งหมายของพุทธศาสนา | |
เพื่อความดับทุกข์ · นิพพาน |
|
ใจความสำคัญของพุทธศาสนา | |
ละชั่ว ทำดี ทำใจให้ผ่องใส |
|
ไตรสรณะ | |
ความเชื่อและการปฏิบัติ | |
ศีล · ธรรม ศีลห้า · ศีลแปด บทสวดมนต์และพระคาถา |
|
คัมภีร์และหนังสือ | |
พระไตรปิฎก พระวินัยปิฎก · พระสุตตันตปิฎก · พระอภิธรรมปิฎก |
|
นิกาย | |
เถรวาท · อาจริยวาท (มหายาน) · วัชรยาน · เซน | |
สังคมพุทธศาสนา | |
เมือง · ปฏิทิน · บุคคล · วันสำคัญ · ศาสนสถาน · วัตถุมงคล | |
ดูเพิ่มเติม | |
ศัพท์เกี่ยวกับพุทธศาสนา หมวดหมู่พุทธศาสนา |
ตถาคต เป็นพระนามที่ใช้เรียกพระพุทธเจ้าพระนามหนึ่ง เรียกเต็มว่า พระตถาคต
ตถาคต แปลได้หลายนัย คือแปลว่า
- ผู้เสด็จมาอย่างนั้น
- ผู้เสด็จไปอย่างนั้น
- ผู้เสด็จมาสู่ลักษณะที่แท้
- ผู้ตรัสรู้ธรรมที่แท้จริง ตามที่เป็นจริง
- ผู้ทรงรู้เห็นอารมณ์ที่แท้จริง
- ผู้ทรงมีพระวาจาที่แท้จริง
- ผู้ตรัสอย่างไรทรงทำอย่างนั้น
- ผู้ทรงครอบงำ
ตถาคต เป็นคำที่พระพุทธเจ้าใช้เรียกแทนตัวพระองค์ เช่นตรัสว่า
- “ขอถวายพระพร ตถาคตละอกุศลธรรมได้ทั้งหมดแล้ว เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยกุศลธรรม ”
[แก้] อ้างอิง
- พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. ๙ ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548