ปีเตอร์ วิธ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

**ปีเตอร์ วิธ**
ข้อมูลส่วนตัว
ชื่อเต็ม	Peter Withe
วันเกิด	30 สิงหาคม ค.ศ. 1951
สถานที่เกิด	ลิเวอร์พูล อังกฤษ
ตำแหน่ง	ผู้จัดการ
ข้อมูลสโมสร
สโมสรปัจจุบัน	ทีมชาติอินโดนีเซีย
สโมสรอาชีพ*
ปี	สโมสร	ลงเล่น (ประตู)
1971 1971-1972 1972-1973 1973 1973-1975 1975 1975-1976 1976-1978 1978-1980 1980-1985 1985-1989 1989-1990	เซาธ์พอร์ต บาร์โรว์ พอร์ตอลิซาเบธซิตี อาร์คาเดียเชพาร์ด โวลเวอร์แฮมป์ตันวันเดอเรอร์ พอร์ตแลนด์ทิมเบอร์ เบอร์มิงแฮมซิตี นอตติงแฮมฟอเรสต์ นิวคาสเซิลยูไนเต็ด แอสตันวิลลา เชฟฟิลด์ยูไนเต็ด ฮัดเดอร์ฟิลด์ทาวน์
ทีมชาติ
1982	ทีมชาติัอังกฤษ	11 (1)
บริหารทีม
1991 1998-2002 2004-2007	วิมเบิลดัน ทีมชาติไทย ทีมชาติอินโดนีเซีย
* นัดที่ลงเล่นและประตูที่ยิงให้ทีมสโมสร นับเฉพาะลงเล่นในประเทศ

ปีเตอร์ วิธ (Peter Withe) (เกิด 30 สิงหาคม พ.ศ. 2494) นักฟุตบอลอังกฤษ และเป็นผู้ฝึกสอนฟุตบอล รวมถึง เป็นผู้ฝึกสอนทีมชาติไทย ระหว่าง พ.ศ. 2541-พ.ศ. 2545 และหลังจากนั้นได้เป็นผู้ฝึกสอนให้กับทีมชาติอินโดนีเซีย

[แก้] ประวัติ

ปีเตอร์ วิธ เกิดเมื่อวันที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2494 ที่เมืองลิเวอร์พูล ประเทศอังกฤษ โดยเขาได้เริ่มเล่นฟุตบอลให้หลายสโมสร ไม่ว่า เซาธ์พอร์ต บาร์โรว์ พอร์ตอลิซาเบธซิตี อาร์คาเดียเชพาร์ด โวลเวอร์แฮมป์ตันวันเดอเรอร์ ในช่วงฤดูกาล 1975 ได้ย้ายมาเล่นที่สหรัฐอเมริกาโดยเล่นให้กับพอร์ตแลนด์ ทิมเบอร์ โดยเขาทำประตูได้ 17 ประตูซึ่งในฤดูกาลนั้น ทีมได้เป็นอันดับที่หนึ่งในลีก ต่อมาได้เล่นให้กับ เบอร์มิงแฮมซิตี และเริ่มเป็นที่รู้จักเมื่อเล่นให้กับทีมนอตติงแฮมฟอเรสต์ และในฤดูกาลนั้นนอตติงแฮม์ฟอเรสต์ได้เป็นแชมเปียนลีก หลังจากนั้นเขาได้ย้ายไปเล่นให้กับสโมสรฟุตบอลนิวคาสเซิลยูไนเต็ด และได้ย้ายต่อมาเล่นให้กับ แอสตันวิลลา ตามคำชักชวนของ รอน ซอนเดอร์ ในฤดูกาล 1980/81 โดยค่าตัว 500,000 ปอนด์ ซึ่งในฤดูกาลนั้นเขาได้ทำประตูให้กับแอสตันวิลลา 20 ประตู และทำประตูสำคัญของบาเยิร์นมิวนิค โดยยิงประตูในนาทีที่ 67 ทำให้แอสตันวิลลาชนะเลิศการแข่งขัน ยูโรเปียนคัพ นอกจากนี้เขายังได้เล่นให้กับ เชฟฟิลด์ยูไนเต็ด และฮัดเดอร์ฟิลด์ทาวน์

ในระดับชาติแล้วเขายังได้เล่นให้กับทีมชาติอังกฤษ 11 ครั้ง โดยทำได้ 1 ประตู

[แก้] ผลงานในฐานะผู้ฝึกสอน

ภายหลังจากการเลิกเล่นฟุตบอลแล้ว เขาได้มาเป็นผู้ฝึกสอนให้กับวิมเบิลดันในช่วงเวลาสั้นๆ และย้ายมาเป็นผู้ฝึกสอนให้ทีมชาติไทยเป็นเวลา 4 ปี โดยเขา นำทีมชาติไทยชนะ ไทเกอร์คัพ 2 ครั้งในปี 2543 และ 2545 และนำทีมไทยเข้ารอบ 4 ทีมสุดท้าย กีฬาเอเชียนเกมส์ ที่ กรุงเทพ ประเทศไทย และที่ ปูซาน ประเทศเกาหลีใต้ และในช่วงที่เขาคุมทีมนั้นทีมชาติไทยได้รับอันดับจากฟีฟ่า อันดับที่ 43 ซึ่งเป็นอันดับที่สูงสุดในประวัติศาสตร์ทีมชาติไทย

ภายหลังจากที่ไม่สามารถนำทีมไทยเข้าร่วมการแข่งขันโอลิมปิก โดยแพ้ให้กับทีมชาติสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ในรอบคัดเลือกนั้น เขาได้สัมภาษณ์ให้กับหนังสือพิมพ์การ์เดียนของอังกฤษว่า ได้มีเหตุการณ์ทะเลาะกับประธานสมาคมฟุตบอล วิจิตร เกตุแก้ว เรื่องที่วิจิตร ต้องการให้ปีเตอร์สวมชุดสูทในสนามฟุตบอล ในขณะที่ตัวเขาเองต้องการใส่ชุดกีฬาเนื่องจากอากาศที่ร้อน และเรื่องการแต่งตัวนี่เองเป็นข้ออ้างที่ทางสมาคมที่ทำให้เขาต้องออกจากทีมชาติไทย ^[1] ต่อมาเขาได้ถูกทาบทามให้เป็นผู้ฝึกสอนกับทีมชาติเวียดนาม และ ทีมชาติอินโดนีเซีย โดยเขาได้เลือกเป็นผู้ฝึกสอนให้อินโดนีเซีย ตั้งแต่ปี 2547 เป็นต้นมา