อักษรซีเรียค

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

หนังสือเขียนด้วยอักษรซีเรียค

อักษรซีเรียค (อังกฤษ: Syriac script) เป็นอักษรที่ใช้ในวรรณคดีทางศาสนาของชาวคริสต์ในซีเรีย ราวพ.ศ. 1032 เกิดการแบ่งแยกเป็น 2 กลุ่มคือ

กลุ่มซีเรียตะวันออกที่ถือปฏิบัติตามเนสโตเรียสในเปอร์เซีย
กลุ่มซีเรียตะวันตกที่ถือปฏิบัติตามจาคอบแห่งอีเดสซา

เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้าอักษรที่แต่ละกลุ่มใช้เริ่มต่างกัน อักษรที่กลุ่มตะวันออกใช้เรียกอักษรเนสโตเรีย ยังคงใช้ในทางศาสนาโดยชาวคริสต์ในซีเรีย อิรัก และเลบานอน อักษรที่กลุ่มตะวันตกใช้เรียกอักษรเซอร์โต (เส้นตรง) หรือ อักษรจาโคไบต์

อักษรหลายชนิดพัฒนามาจากอักษรซีเรียค ทั้งโดยตรงและโดยอ้อม เช่น อักษรนาบาทาเอียน อักษรพัลไมรัน อักษรมันดาอิค อักษรพาร์เทียน อักษรปะห์ลาวี อักษรซอกเดียน อักษรอเวสตัน และอักษรมานิเชียน

[แก้] ลักษณะ

เขียนจากขวาไปซ้ายรูปอักษรเปลี่ยนไปตามตำแน่งในคำ ไม่มีตัวเลข แต่อักษรแต่ละตัวใช้แทนค่าเป็นตัวเลขได้ ปกติแสดงเสียงสระโดยใช้จุด แต่เขียนโดยไม่แสดงเสียงสระก็ได้

[แก้] ใช้เขียน

[แก้] พยัญชนะ

อักษรซีเรียค	ชื่ออักษร	ตัวเลข
ܐ	Alaph	1
ܒ	Beth	2
ܓ	Gamal	3
ܔ	Gashuni	-
ܕ	Dalath	4
ܗ	He	5
ܘ	Waw	6
ܙ	Zain	7
ܚ	Heth	8
ܛ	teth	9
ܝ	Yudh	10
ܟ	Kaph	20
ܠ	Lamadn	30
ܡ	Mim	40
ܢ	Nun	50
ܣ	Semkath	60
ܥ	E	70
ܦ	Pe	80
ܨ	Sadhe	90
ܩ	Qaph	100
ܪ	Rish	200
ܫ	Shin	300
ܬ	Taw	400