อิมามชีอะหฺ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อิมาม เป็นคำภาษาอาหรับ แปลว่า ผู้นำ ซึ่งในศาสนาอิสลามหมายถึงบุคคลที่ท่านศาสนทูตได้แต่งตั้งให้เป็นผู้นำหลังจากท่านเสียชีวิต บรรดาอิมามเหล่านี้จะเป็นผู้อธิบายความหมายของสาส์นอิสลามให้แก่ชนร่วมสมัย ยามใดที่พวกเขาเหล่านั้นไม่อยู่หรือเสียชีวิต ผู้ที่จะทำหน้าที่แทนก็คือบรรดาผู้ที่มีคุณวุฒิสูงสุด เรียกว่า มุจญ์ตะฮิด ซึ่งเป็นผู้มีความรู้เกี่ยวกับอัลกุรอานและฮะดีษ

อิมามสิบสอง, อิมามียะหฺ หรือ ญะอฺฟะรียะหฺ เป็นชื่อเรียกพวกชีอะหฺที่เชื่อว่าอิมามสูงสุด ที่ศาสนาแต่งตั้งมานั้นมี 12 คน บรรดาอิมามเหล่านั้นคือ

1. อะลีย์ บุตรของอะบูฏอลิบ ผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องของท่านศาสนทูต ท่านศาสนทูตได้ชุบเลี้ยงมาตั้งแต่ยังเยาว์ เป็นผู้แรกที่ศรัทธาต่อศาสนาอิสลาม ภายหลังสมรสกับท่านหญิงฟาฏิมะหฺ ธิดานบีมุฮัมมัด

2. ฮะซัน บุตรของอะลีย์ และฟาฏิมะหฺ

3. ฮุเซน บุตรของอะลีย์ และฟาฏิมะหฺ น้องชายของฮะซัน

4. อะลีย์ ซัยนุลอาบิดีน บุตรอิมามที่ 3

5. มุฮัมมัด อัลบากิร บุตรอิมามที่ 4

6. ญะอฺฟัร อัศศอดิก บุตรอิมามที่ 5

7. มูซา อัลกาซิม บุตรอิมามที่ 6

8. อะลีย์ อัรริฎอ บุตรอิมามที่ 7

9. อัตตะกีย์ บุตรอิมามที่ 8

10. อัลฮาดีย์ บุตรอิมามที่ 9

11. ฮะซัน อัลอัสกะรีย์ บุตรอิมามที่ 10

12. มุฮัมมัด อัลมะหฺดี บุตรอิมามที่ 11