ฮัมซะหฺ
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
| อักษรอาหรับ | ||||||
| ﺍ | ﺏ | ﺕ | ﺙ | ﺝ | ﺡ | ﺥ |
| ﺩ | ﺫ | ﺭ | ﺯ | ﺱ | ﺵ | ﺹ |
| ﺽ | ﻁ | ﻅ | ﻉ | ﻍ | ﻑ | ﻕ |
| ﻙ | ﻝ | ﻡ | ﻥ | هـ | ﻭ | ﻱ |
| ประวัติอักษรอาหรับ· เครื่องหมายการออกเสียง · ฟัตฮะหฺ · กัสเราะหฺ · ء · ฎ็อมมะหฺ · เลขอาหรับ |
||||||
ฮัมซะหฺ (Hamza ء) เป็นอักษรอาหรับใช้แทนเสียง/อ/ แต่ไม่ถือว่าเป็นตัวอักษรเท่ากับอักษรอื่นอีก 28 ตัว ใช้แสดงการออกเสียงในยุคต้นๆของศาสนาอิสลาม ใช้เติมบนอะลิฟเพื่อบอกว่าอะลิฟตัวนี้ใช้แทนเสียง/อ/ อาจเขียนได้ในรูป:
- เดี่ยว: ء ;
- รวมกับ:
- أ และ إ (ข้างบนและข้างล่างอะลิฟ)
- ؤ (เหนือ วาว)
- ئ (เหนือยาอุไม่มีจุดข้างล่าง)
[แก้] กฏของฮัมซะหฺ
[แก้] โดยย่อ
- ฮัมซะหฺเมื่อเป็นตัวแรกต้องอยู่บนหรือล่างอะลิฟ ขึ้นกับเสียงสระของฮัมซะหฺแต่ถ้าเป็นสระเสียงยาวหรือสระประสมจะละฮัมซะหฺไว้
- /i/ สำคัญกว่า /u/ สำคัญกว่า /a/ ถ้าต้องนับความสำคัญของเสียงสระ
- สำหรับเสียง /อาอะ/ /อูอะ/ และ/เอาอะ/ ต้องเขียนฮัมซะหฺบนเส้นแทนการเขียนบนอะลิฟ
- ถ้ามีอะลิฟ 2 ตัวเขียนติดกัน ใช้อะลิฟ มัดดะแทน
[แก้] รายละเอียด
ฮัมซะหฺถือเป็นอักษรที่เขียนได้หลายวิธีและไม่มีผลต่ออักษรที่อยู่รอบข้างแม้แต่อักษรที่แทนสระเสียงยาว เขียนได้ 4 ลักษณะคือ เขียนบนเส้นโดยตรง เขียนบนอะลิฟ วาว หรือยาอุที่ตัดจุดข้างล่างออกไป อะลิฟที่มีฮัมซะหฺอาจเขียนก่อนหน้าอะลิฟอีกตัวโดยไม่ต้องใช้อะลิฟ มัดดะ กฎของฮัมซะหฺขึ้นกับว่าฮัมซะหฺอยู่ตำแหน่งต้น กลาง หรือท้ายคำ (ไม่ออกเสียง) สระเสียงสั้นที่เกิดจากการผันคำจะไม่นับ และเขียนในรูปอะลิฟ-ตันวิน จะใช้ฮัมซะหฺเมื่ออยู่กลางคำเท่านั้น
- ถ้าอยู่ต้นคำ:
- เขียนบนอะลิฟเสมอ เขียนข้างบนถ้าเป็น /อะ/หรือ /อุ/ เขียนข้างล่างถ้าเป็น/อิ/
- ถ้าตามด้วยเสียง /อา/ ใช้อะลิฟ มัดดะ
- ถ้าอยู่ท้ายคำ:
- ถ้าเป็นสระเสียงสั้นเขียนบนตัวพาขึ้นว่าเป็นเสียงใด (อะใช้อะลิฟ อิใช้ยาอุ อุใช้วาว) ถ้าเป็นสระเสียงยาว เขียนฮัมซะหฺบนเส้น
- ในกรณีอื่นๆ เขียนฮัมซะหฺบนเส้น
- ถ้าอยู่กลางคำ:
- ถ้าเป็นสระเสียงยาวหรือสระประสม ตัวพาของฮัมซะหฺขึ้นกับกรณีต่อไปนี้:
- ถ้าเป็นสระอิหรืออุ เขียนบนยาอุหรือวาว
- ในกรณีอื่น เขียนบนเส้น เว้นแต่อักษรตัวต่อไปเป็นยาอุอาจเขียนฮัมซะหฺบนยาอุเพื่อป้องกันความสับสน
- ในกรณีอื่น ทั้งสระที่นำหน้าและตามหลังมีผลต่อฮัมซะหฺ
- ถ้ามีตัวเดียวหรือ 2 ตัวแต่เป็นชนิดเดียวกัน เสียงสระนั้นจะเป็นตักำหนดตัวพา
- ถ้ามีสระ 2 ตัวต่างกัน อิสำคัญกว่าอุ อุสำคัญกว่าอะ
- ใช้อะลิฟ มัดดะ ถ้าจำเป็น
ในบางกรณี มีกฏที่ต่างไปคือ
- "201 Arabic Verbs" ของ Barron ใช้ตามกฎข้างต้น
- "Teach Yourself Arabic Verbs and Essential Grammar" ของ John Mace เมื่อเป็นเสียงอูจะไม่ใช้วาว 2 ตัว ในกรณีของ/อิอู/ ใช้ฮัมซะหฺบนยาอุ ถ้าเป็น/อะอู/ เขียนอัมซะหฺบนอะลิฟ
- "A new Arabic grammar" ของ Haywood and Nahmad เสียง /อู/ เขียนฮัมซะหฺบนวาวตัวเดียว ไม่ใช้วาว 2 ตัว
- "Al-Kitaab fii Ta:allum ..." /อะอู/ ใช้ฮัมซะหฺบนยาอุ /อะอิ/ ใช้ฮัมซะหฺบนอะลิฟ
