Halldór Laxness
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Halldór Laxness asıl adı Halldór Kiljan Gudjonsson (d. 23 Nisan 1902 - ö. 8 Şubat 1998), İzlandalı romancı. 1955 Nobel Edebiyat Ödülü'nü ve 1969 Sonning Ödülü'nü kazanmıştır.
Çocukluğu aile çiftliğinde geçti. Gençlik döneminde Avrupa ülkelerinde gezerken Katolik oldu ve dinsel inançlarıyla dünya nimetleri arasında bocalayan genç bir adamın öyküsünü anlatan ilk önemli romanınını (Vefarinn mikli frá Kasmír 1927; Keşmirli Büyük Dokumacı) tamamladı. Bu yapıt, Laxness'in Hristiyanlıktan kopuşunun başlangıcını oluşturur.1927'de ABD'ye giden Laxness burada kaldığı üç yılda sosyalizme yöneldi. 1930-1940 arasında yazdığı romanlarda bu ideolojinin etkisi görülür.
Yeniden İzlanda'ya dönenerek İzlanda toplumsal yaşamından kesitler konu alan bir dizi roman yazdı. Laxness 1950'lerin sonlarında felsefi konulara ve bireyin sorunlarına yöneldi. Bu dönemdeki yapıtları daha çok lirik özellikler taşır ve iç gözlemlere dayanır. Ayrıca oyun, şiir, öykü, eleştiri ve çevirileri de olan Laxness birçok İzlanda sagasını da yayıma hazırlamıştır.
[değiştir] Bazı Yapıtları
- (Vefarinn mikli frá Kasmír 1927; Keşmirli Büyük Dokumacı)
- (Salka Valka I - II 1931 - 1932; Salka Valka I - II)
- (Sjálfstætt fólk 1934; Bağımsız İnsanlar)
- (Heimsljós I-II-III-IV 1937-1940)
- (Íslandsklukkan I-II-III 1943-1946; İzlanda'nın Çanları)
|
1951: Lagerkvist • 1952: Mauriac • 1953: Churchill • 1954: Hemingway • 1955: Laxness • 1956: Jiménez • 1957: Camus • 1958: Pasternak • 1959: Quasimodo • 1960: Perse • 1961: Andrić • 1962: Steinbeck • 1963: Seferis • 1964: Sartre • 1965: Şolohov • 1966: Agnon, Sachs • 1967: Asturias • 1968: Kavabata • 1969: Beckett • 1970: Solzhenitsyn • 1971: Neruda • 1972: Böll • 1973: White • 1974: Johnson, Martinson • 1975: Montale |
