Dominique de Villepin
vanuit Wikipedia, die vrye ensiklopedie.
Dominique de Villepin (volledige naam: Dominique Marie François René Galouzeau de Villepin), gebore op 14 November 1953 in Rabat (Marokko), is 'n Franse diplomaat, digter en politikus (alhoewel hy hom nog nooit as 'n kandidaat vir verkiesing beskikbaar gestel het nie).
Dominique de Villepin is van 1977 tot 2002 'n lid van die Gaullistiese party Rassemblement pour la République (RPR), daarna van die Union pour un Mouvement Populaire (UMP). Op 7 Mei 2002 word hy Minister van Buitelandse en op 31 Maart 2004 Minister van Binnelandse Sake.
As Franse Minister van Buitelandse Sake is mnr. de Villepin sterk gekant teen die Brits-Amerikaanse oorlog in Irak.
Op 31 Mei 2005 benoem die President van die Franse Republiek, Jacques Chirac, Dominique de Villepin as Eerste Minister en opvolger van Jean-Pierre Raffarin.
Weens sy omstrede hervormings van die arbeidswetgewing ten opsigte van jong mense onder 26 jaar verswak Dominique de Villepin se posisie as Eerste Minister in Maart 2006 duidelik. Ná grootskaalse betogings van skoliere en studente en stakings dwarsoor die land kondig die Franse regering 'n wysiging van die omstrede wet aan.
[wysig] Bibliografie
- 2001: Les Cent-Jours ou l'esprit de sacrifice (éd. Perrin) behandel die einde van Napolèon Bonaparte se heerskappy en is met die prys van die Fondation Napoléon (Napoléon-Stigting) bekroon
- 2002: Le cri de la gargouille (éd. Albin Michel)
- 2003: Éloge des voleurs de feu (éd. NRF-Gallimard)
- 2003: Voorwoord van Vers un nouveau monde ? (éd. Stanley Hoffmann)
- 2003: Voorwoord van Aventuriers du monde 1866-1914: Les grands explorateurs français au temps des premiers photographes
- 2004: Le requin et la mouette
In die VSA het 'n seleksie van Dominique de Villepin se toesprake as Minister van Buitelandse Sake in die tydperk van Mei 2002 tot Maart 2004 verskyn (Towards a New World, uitgewery Melville House)
