Tranzistor
Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije
Tranzistor je elektronski element napravljen od poluprovodnika (npr. silicij). Smanjio je dimenzije računara i poboljšao njegove mogućnosti.
Koristi se za pojačavanje, za stabilizaciju napona, modulaciju signala i mnoge druge primjene. Osnovni je tvorni element mnogih elektronskih aparata, integriranih krugova i elektronskih računala.
Tranzistor je sastavljen od kombinacije 2 tipa elemenata, od P tip (3 valentni element - u kristalnoj strukturi nedostaje 1 elektron) i N tip (5 valentni element - struktura ima 1 elektron više). Tako da poznajemo PNP i NPN tranzistor. Također, razlikujemo unipolarni (ili FET - Field Effect Tranzisor) i bipolarni tranzistor (BJT - Bipolar Junction Tranzistor). Kod unipolarnog tranzistora većinski nositelji naboja su ili elektroni ili šupljine, dok su kod bipolarnog to i elektroni i šupljine.
[uredi] Bipolarni tranzistori
Bipolarni tranzistori su građeni od P i N tipa poluprovodnika na bazičnom silicijumu ili germanijumu. Ovi poluprovodnici se naizmjenično slažu tako da se mogu izvesti dva tipa bipolarnog tranzistora. To su PNP i NPN. To znači da se između dva poluprovodnika jedne vrste izbacuje 1 poluprovodnik druge vrste.
Tranzistor ima i tri elektrode, bazu (B), emiter (E) i kolektor (C). Svaka od njih može biti P ili N tipa poluprovodnika. Baza je uvijek srednja elektroda. Emiter je vanjska elektroda koja sa bazom obrazuje PN spoj polarizovan u propusnom smjeru ili inverznom smjeru. Bilo da se radi o PNP ili NPN tipu tranzistora oba obavljaju istu funkciju. Jedina je razlika u priključivanju vanjskog napona i u vrsti nosilaca el. struje. U PNP tipu tranzistora glavni nosioci el. struje su šupljine, a u NPN tipu tranzistori su elektroni.
