Van den Bergh (Asteroid)
aus Wikipedia, der freien Enzyklopädie
(4230) van den Bergh | |
---|---|
Eigenschaften des Orbits (Simulation) | |
Orbittyp | Hauptgürtelasteroid |
Große Halbachse | 3,9548 AE |
Perihel – Aphel | 3,4229 – 4,4867 AE |
Exzentrizität | 0,1345 |
Neigung der Bahnebene | 3,096° |
Siderische Umlaufzeit | 7,865 a |
Mittlere Bahngeschwindigkeit | 14,98 km/s |
Physikalische Eigenschaften | |
Durchmesser | 37,75 km |
Masse | ? kg |
Albedo | 0,026 |
Mittlere Dichte | ? g/cm³ |
Rotationsperiode | ? h |
Absolute Helligkeit | 11,564 |
Spektralklasse | ? |
Geschichte | |
Entdecker | C. J. van Houten, T. Gehrels |
Datum der Entdeckung | 1973 |
Ältere Bezeichnung | 1973 ST1, 1978 JB2, 1979 OD |
(4230) van den Bergh ist ein Asteroid des Hauptgürtels, der am 19. September 1973 vom Forscherteam Cornelis Johannes van Houten und Tom Gehrels am Mount Palomar entdeckt wurde.
Der Name des Asteroiden ist von dem Niederländisch-kanadischen Astronom Sidney van den Bergh.
Siehe auch: Liste der Asteroiden