Μαυρίκιος (Αυτοκράτορας)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Φλάβιος Μαυρίκιος Τιβέριος Αύγουστος (λατινικά: Flavius Mauricius Tiberius Augustus) (539 - Νοέμβριος 602) ήταν Αυτοκράτορας του Βυζαντίου από το 582 έως το 602.
Ο Μαυρίκιος χρίσθηκε διάδοχος του Τιβέριου μια εβδομάδα πριν το θάνατο του τελευταίου, νυμφευόμενος ταυτόχρονα την κόρη του Αυτοκράτορα. Ο Μαυρίκιος ήταν ικανός ηγέτης και διπλωμάτης, που γρήγορα αντελήφθη την ανάγκη για ειρήνη με τους Πέρσες. Με το θάνατο του Χοσρόη Α', τον διαδέχεται ο γιός του Χορμίσδας. Ο τελευταίος, αντιμετωπίζοντας κάποιες εσωτερικές δυσκολίες καταφεύγει στο Βυζάντιο για βοήθεια. Ο Αυτοκράτορας, παρέχει βοήθεια στον Χορμίσδα και ο τελευταίος τηρεί τις υποσχέσεις του για ειρήνη.
Επί των ημερών του, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο Ιωάννης ο επονομαζόμενος Νηστευτής. Αυτός για πρώτη φορά στην ιστορία θα υιοθετήσει τον τίτλο "Οικουμενικός", γεγονός που θα πυροδοτήσει το μένος του Πάπα Γρηγορίου του Μεγάλου. Ο Ιωάννης όμως, υποστηριζόμενος από τον Αυτοκράτορα, δεν υποχωρούσε μπροστά στις αντιδράσεις του Πάπα, με αποτέλεσμα η Εκκλησία να προχωρήσει ένα σημαντικό βήμα προς το σχίσμα που έμελλε να οριστικοποιηθεί το 1054.
Ο Μαυρίκιος έκανε αγώνες κατά των Αβάρων και Σλάβων στα δυτικά. Για την αντιμετώπιση των Λομβαρδών που εισέβαλαν στην Ιταλική χερσόνησο, πραγματοποίησε διοικητικές μεταρρυθμίσεις, με βασική αυτή της δημιουργίας των εξαρχάτων της Ραβέννας και της Καρχηδόνας. Μπόρεσε με αυτόν τον τρόπο να διατηρήσει τον έλεγχο ως ένα βαθμό, της χερσονήσου, ενόσω αυτή κατακλυζόταν από τους Λομβαρδούς.
Είχε τη φήμη του τσιγκούνη, αλλά βέβαια αντιμετώπιζε και σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα καθ’ όλη τη διάρκεια της βασιλείας του. Με σκοπό την εξοικονόμηση χρημάτων, έλαβε σειρά αντιλαϊκών μέτρων, όπως η μείωση του μισθού των στρατιωτών. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός κατά το οποίο αρνήθηκε την εξαγορά με λύτρα 12.000 αιχμαλώτων βυζαντινών στρατιωτών από τους Αβάρους, με αποτέλεσμα τη θανάτωσή τους.
Το 602 διέταξε τα στρατεύματά του να παραμείνουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα στα φυλάκιά τους βόρεια του Δούναβη, προκειμένου να εξοικονομήσει τα έξοδα της επιστροφής τους στην Πρωτεύουσα. Το αποτέλεσμα αυτού ήταν να ξεσπάσει ανταρσία στις τάξεις του στρατεύματος με την ηγεσία ενός χαμηλόβαθμου αξιωματικού (εκατόνταρχου) ονόματι Φωκάς. Ο Φωκάς βαδίζει κατά της Πόλης, όπου καταφέρνει να συλλάβει το Μαυρίκιο και τα άρρενα τέκνα του και να τους θανατώσει.
| Προηγούμενος Τιβέριος Β' |
Αυτοκράτορας του Βυζαντίου ' |
Επόμενος Φωκάς |
