Demandosigno

El Vikipedio

Interpunkciaĵoj
apostrofo ( ' ); ( ’ ) citiloj ( ‘ ’ ); ( “ ” ); ( „ ” ); ( « » ) demandosigno ( ? ) dupunkto ( : ) komo ( , ) krampoj ( ( ) ); ( [ ] ); ( { } ); ( < > ) kridemandosigno ( ‽ ) ( ?! ) krisigno ( ! ) punkto ( . ) punktokomo ( ; ) spaceto ( ) streketoj ( ‒ ); ( – ); ( — ); ( ― ) ( ‐ ) oblikvo ( / ) tripunkto ( … ) ( ... )
Aliaj tipografiaj markoj
asterisko ( * ) bulmarko ( • ) dividsigno ( ÷ ) kaj-signo ( & ) krado ( # ) deklivo ( \ ) plus-minus-signo ( ± ); ( ∓ ) ponardo ( † ‡) heliko ( @ ) substreko ( _ ) tildo ( ~ ) vertikala streko aŭ "dukto" ( \| )

La demandosigno estas la marko de interpunkcio kiu oni metas ĉe fino de demanda ĉeffrazo, ekzemple: "Kial la ĉielo estas blua?" Ĝi estas trovebla en multaj lingvoj, inkluzivante Esperanton.

Oni kredas, ke eble la marko devenas la latina vorto quæstio (demando) kiu estis mallongigita al 'Qo'. La majuskla kursiva 'Q' estis skribita supre de la minuskla 'o'. Ĉi-tiu marko evoluis al nia moderna simbolo.

[redaktu] Demandosigno en aliaj lingvoj

En iuj lingvoj (ĉefe la hispana lingvo), demandaj ĉeffrazoj estu komencataj per inversa (surkapa, turnita) demandosigno ( ¿ ) kaj finataj per la tradicia demandosigno. En la greka, la punktokomo estas uzata anstataŭ nia demandosigno. En araba, la (spegule) inversa demandosigno (؟) estas uzata.

[redaktu] Komputiko

En Unikodo kaj ASCII, la demandosigno estas signo 63; la unikoda valoro de la surkapa demandosigno estas 191 kaj tiu de la araba demandosigno 1567. La demandosigno aperas en multaj programlingvoj. En C kaj aliaj programlingvoj, la demandosigno estas parto de la operacisimbolo ?:, kiu estas uzata por simpla alternativa valor-distingo. En BASIC, ĝi estas mallongigo de la komando "PRINT", kiu vidigas tekston je ekrano aŭ printilo.