خوارزم
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
خوارَزم سرزمینی است کهن در دلتای رود آموی و در کنار دریاچه خوارزم.امروزه بخشی از خاک کشور ازبکستان و نیز ترکمنستان است.خوارزم از نخستین سرزمینهای ایرانی است که شهریگری و تمدن داشت.به دلیل جایگاه جغرافیایی ویژه اش همواره مورد تازش بیگانگان بوده است.این سرزمین همچنین ناماوران بسیاری را به ایران و جهان عرضه داشته است از آن دسته ابوریحان بیرونی دانشمند نامدار ایرانی است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] تاریخ
خوارزم از سرزمینهای ایرانی بوده است.هخامنشیان از آن با نام هووارزمیشHuvarazmish نام می‌‌برند. با چیرگی عربها بر ایرانیان در پایان روزگار ساسانیان به چنگ تازیان افتاد.در نبرد و مقاومت در برابر تازیان نقش بسیاری داشت.سامانیان در این سرزمین پا گرفتند.آنگاه ترکان بر اینجا دست یافتند.در زمان خوارزمشاهیان شهر گرگانج پایتخت ایران بود.مغولها بر این سرزمین تاختند و شهرهای بسیاری را ویران کردند و مردم بسیاری را نیز از آن کشتند.از آن پس این سرزمین چندان روی آبادی ندید و با گذشت زمان نیز پیوندش با سرزمین مادری اندک شد.در سده هفدهم میلادی خان نشینی این سرزمین را می‌‌گرداند.مرکز و شهر آباد این سرزمین در آن زمان خیوه بود.پس از آن بر پایه پیمانی با روسیه ایران این سرزمینها را به تزارها واگذار کرد.
پس از روی کار آمدن استالین او دست به برهم زدن نظم قومی در منطقه زد. به این ترتیب او فارس زبانان را که تاجیک خوانده می‌‌شوند را از شهرها راند و ازبکان را جایگزین آنها نمود.
[ویرایش] ریشه‌شناسی واژه خوارزم
نام خوارزم را بر گرفته از دو بخش خوار(خورشید) و زم(زمین) دانسته‌اند به معنای سرزمینی که خورشید از آن بیرون می‌‌آید.[1]
[ویرایش] پیوند درونی
- مناطق اشغال شده از سرزمین ایران
[ویرایش] پانویس
- ^ ویکی‌پدیای انگلیسی،نسخه ۶ سپتامبر ۲۰۰۶؛نسخه اصلی یاد شده: C.E. Bosworth, The Encyclopedia of Islam, Vol IV, 1978. p. 1061
[ویرایش] منبع
*نگاهی به ویکی پدیای انگلیسی
