قورباغه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

قورباغه
دورهٔ سنگواره‌ای: تریاسیک - تا امروز

طبقه‌بندی علمی

فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	دوزیستان
راسته:	بی‌دمان مِرم، ۱۸۲۰

زیستگاه قورباغه (رنگ سیاه)

زیرراسته‌ها

کهن‌غوکان (Archaeobatrachia)
میان‌غوکان (Mesobatrachia)
نوغوکان (Neobatrachia)
-
فهرست خانواده‌های بی‌دمان

قورباغه جانوری دوزیست از راسته بی‌دمان (Anura).

رایج‌ترین دوزیستان جهان قورباغه‌ها و وزغها هستند. نوع بالغ قورباغه‌ها عموماَ بدون دم و چمباته زده هستند، آنها پاهای بلند عقب برای پریدن و زبان بلند چسبناک برای گرفتن طعمه، دارند. معمولاَ قورباغه‌ها بدن نرم و مرطوب دارند و در نزدیکی آبها زندگی می‌‌کنند. وزغها پوست خشک و زگیل مانند دارند و عمدتاً روی خشکی زندگی می‌‌کنند.

[ویرایش] تولید مثل

قورباغه‌ها و وزغها هر ساله به محل تولید مثل (محل تولد) خود باز می‌‌گردند. عموماَ نرها زودتر از ماده‌ها به آبگیرها می‌‌رسند و محدوده جفت گیری خود را مشخص می‌‌کنند. هنگامی که ماده‌ها به محل می‌‌رسند، نرها به‌وسیله آوازهای مخصوص آنها را به درون آبگیر دعوت می‌‌کنند. در صورتی که ماده‌ها به آواز نرها جواب بدهند، نرها به‌وسیله پاهای جلویی آنها را می‌‌گیرند. وقتی ماده‌ها تخم ریزی می‌‌کنند، نرها به‌وسیله اسپرم تخمها را بارور می‌‌کنند.

نحوه بغل کردن برای جفت گیری که به نام اتصال معروف است، به این شکل است که نر در سمت راست قرار می‌‌گیرد تا بتواند تخمها را بارور کند. این حالت ممکن است چند روز طول بکشد.

[ویرایش] قورباغه درختی

قورباغه‌ای بر شاخه

بعضی از قورباغه‌های مناطق گرم با زندگی روی درختان و بوته‌ها سازگاری پیدا کرده اند. بعضی از گونه‌ها هرگز درختان را ترک نمی‌کنند و حتی روی درختان ،تولید مثل می‌‌کنند. بیشتر قورباغه‌های درختی دارای انگشتان بلند و دست و پا هستند که روی آنها صفحه‌های چسبناکی برای گرفتن شاخه‌ها و برگهای نرم وجود دارد. بعضی از قورباغه‌ها با استفاده از انگشتان پرده دارشان که به عنوان بال پرواز به کار می‌‌برند، از این درخت به آن درخت می‌‌پرند. این قورباغه درختی جنگلهای بارانی آمریکای مرکزی، یک قورباغه پرنده است که از این درخت می‌‌پرد. او در حالی که روی شاخه‌ها راه می‌‌رود، حشرات را شکار می‌‌کند.

[ویرایش] حقایق ثبت شده

وزغ نیزار متعلق به آمریکای مرکزی و جنوبی در سال 1935 برای کنترل سوسک های نیشکر که آفت ساقه‌های نیشکر هستند، به نواحی شما شرقی استرالیا برده شده. متاسفانه وزغ نیزار در محیط زیست خود بیش از حد سازگاری پیدا کرد. این وزغ به سرعت افزایش پیدا کرد و تعداد بیشماری از گونه‌های حشرات محلی و حیوانات استرالیا را خود. بعضی از این گونه‌ها در حال حاضر در معرض خطر قرار دارند. این وزغ به دلیل سمی بودن و غیر قابل خورده شدن، شکارچیان کمی دارد.