De juwelen van Bianca Castafiore
Van Wikipedia
De juwelen van Bianca Castafiore (Les Bijoux de la Castafiore) is het eenentwintigste album uit de reeks Kuifje strips van de Belgische tekenaar Hergé. Het is voor het eerst verschenen in 1963.
Inhoud |
[bewerk] Achtergrond
Een zeer interessant album is wel De juwelen van Bianca Castafiore, omdat er zo weinig gebeurt, terwijl er toch heel veel gebeurt. Het verhaal speelt zich af op kasteel Molensloot en de personages blijven er ook in de buurt. In tegenstelling tot andere avonturen gaan zij niet op reis (hoewel Haddock een opwelling had om naar Milaan te gaan, maar toen verstuikte hij zijn voet). Hergé heeft met dit album geprobeerd of hij de lezer van het begin tot het eind kon boeien met zijn verhaal. En de elementen voor spanning zijn er: een gebroken traptrede waar iedereen over valt, een tweetal geheimzinnige figuren dat rond het kasteel sluipt, de verdwijning van een smaragd, een vingerhoedje en een gouden schaartje. De lezer wordt met deze elementen constant op het verkeerde been gebracht. Het is misschien geen geweldig album, maar heeft zeker een belangrijke plaats in de Kuifje-reeks. Geen van de personages is zichzelf: Haddock die uit zichzelf wil reizen, Kuifje die schrikt van een doodgewone uil, en Zonnebloem die verliefd is. Behalve het feit dat de hoofdrolspelers Molensloot en zijn directe omgeving niet verlaten onderscheidt dit album zich ook doordat er geen schurken in blijken voor te komen. Een schijnbare diefstal blijkt uiteindelijk het werk van een ekster.
[bewerk] Stijl
[bewerk] Publicatie
[bewerk] Brusselse vertaling
Hoewel veel Kuifje-albums verwijzingen bevatten naar het Brussels (bijvoorbeeld in Syldavische woorden) is men pas recent ertoe gekomen Kuifje-verhalen in het Brussels te vertalen. De juwelen van Bianca Castafiore was het eerste album dat naar het Brussels vertaald werd, als De bijoux van de Castafiore. Later volgde een versie in "Franstalig Brussels": regionaal Frans doorspekt met Brusselse woorden en letterlijk vertaalde Vlaamse uitdrukkingen. Deze vertaling heet Les stiene de la Castafiore.
[bewerk] Twentse vertaling
Van dit album is ook een Twentse vertaling verschenen, 't Smokweark van Bianca Castafiore. Kuifje heet hier Tuufke. De vertaler, Ben Siemerink, heeft een paar zaken in het verhaal zo veranderd dat het zich in een Twentse omgeving afspeelt: kasteel Molensloot is nu kasteel Twickel (te Delden, gemeente Hof van Twente) en de pianist van La Castafiore, in het origineel Wagner, heet nu Unico Wilhelm van Wassenaer, naar een achttiende-eeuwse amateurcomponist die inderdaad op Twickel geboren is. Overigens praten niet alle karakters Twents, in het bijzonder Bianca Castafiore niet.
[bewerk] Verhaal
Het verhaal in De juwelen... begint als La Castafiore zichzelf op kasteel Molensloot uitnodigt. Haddock verslikt zich haast in zijn whisky en wil meteen de benen nemen naar Milaan (waar hij nooit naartoe durfde te gaan uit angst die zingende donderstorm tegen te komen). Nu wil het dat er een traptrede stuk is, terwijl de scherf steeds teruggelegd wordt. Haddock glijdt uit en verstuikt zijn voet. De dokter zegt hem een aantal weken rust te houden (U boft nog, dat het niet gebroken is – Wat bof ik toch) Twee tellen later komt Castafiore binnen, met kamermeisje en begeleider. En de piano. Zij wenst rust te hebben, maar gaat toch in op een interviewvoorstel, hetwelk ten gevolge heeft dat er ook opnames plaatsvinden et cetera. Ondertussen scharrelen er twee fotografen rond van een roddelblad en is er een zigeunerkamp opgezet op het landgoed van Molensloot. De zigeuners worden van diefstal beschuldigd, maar pas later verdwijnt ook de smaragd van La Castafiore. Deze blijkt door een ekster gestolen te zijn.
