Diatoniek
Van Wikipedia
Onder diatoniek wordt in de muziektheorie verstaan, muziek met hele en halve toonafstanden. Dit in tegenstelling tot muziek zonder halve toonafstanden.
Een diatonische toonladder is een toonladder met hele en halve toonsafstanden. Dit diatonisch systeem is voor het eerst toegepast en theoretisch onderbouwd door de oude Grieken
De oude diatonische toonladders zijn:
- ionisch (C D E F G A B C)
- dorisch (D E F G A B C D)
- phrygisch (E F G A B C D E)
- lydisch (F G A B C D E F)
- mixolydisch (G A B C D E F G)
- aeolisch (A B C D E F G A)
- Locrisch (B C D E F G A B)
Uit deze oude diatonische toonladders ontwikkelde zich in de loop van de muziekgeschiedenis het diatonische systeem van majeur- en mineurtoonsoorten. Pas in de 20e eeuw lieten componisten zich inspireren door exotische, niet-Europese toonladders, en ontstond er een niet-diatonische klassieke muziek (Debussy, Stravinsky).
Veel muziekinstrumenten uit de volksmuziek zijn van zichzelf diatonisch (denk aan een piano met alleen witte toetsen) zoals een trekzak, tin-whistle, hommel.
