Günther Uecker
Van Wikipedia
Günther Uecker (Wendorf, 13 maart 1930) is een Duits beeldhouwer van de moderne beeldhouwkunst.
Inhoud |
[bewerk] Biografie
Uecker werd geboren in 1930 in Wendorf (Mecklenburg). Hij studeerde van 1948 tot 1957 aan de kunstacademies in Wismar, Berlijn-Weissensee en Düsseldorf. In 1957 werkte hij voor het eerst met spijker-reliëfs, een paar jaar later met draaiende schijven en lichtkasten. In 1962 richtte hij samen met Heinz Mack en Otto Piene een 'lichtsalon' in op de tentoonstelling 'Nul' in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Later maakte hij van alledaagse voorwerpen spijkerobjecten en organiseerde hij multimediale manifestaties. Hij realiseerde ook films en creëerde in 1971 een mechanisch orkest. Ook maakte hij decorontwerpen, onder meer voor Wagner-opvoeringen in Bayreuth. Hij was vanaf 1976 docent aan de kunstacademie in Düsseldorf.
[bewerk] Stijl
De werken van Günther Uecker behoren tot de Zero.
[bewerk] Musea
- Studio Esseci in Padua (Italië)
- Courtauld Institute of Art in Londen
- Schleswig-Holstein Museums Duitsland
- Von der Heydt-Museum in Wuppertal
- Walker Art Center in Minnesota
[bewerk] Tentoonstellingen/Werken
- 1958 - Gezamenlijke tentoonstellingen met Mack en Piene
- 1970 - Deelname Biënnale van Venetië
- 1971 - Overzichtstentoonstelling in het Moderna Museet in Stockholm
- 1971 - Neemt deel aan de Biennale van Sao Paolo
- 1972 - Maakt de film Schwarzraum-Weissraum
- 1974 - Decorontwerp voor de opera Fidelio van Beethoven in Bremen
- 1983 - Solotentoonstelling in de Kunsthalle in Düsseldorf
- 1984 - Reis via de Transsiberische Spoorweg
- 1987 - Overzichtstentoonstelling in het Wilhelm-Hack-Museum, Ludwigshafen am Rhein
- 1992 - Overzichtstentoonstelling in het Museum des 20. Jahrhunderts, Wenen
[bewerk] Citaten
- "Mijn werken ontvangen hun realiteit door het licht. Hun intensiteit is door het inwerkende licht wisselvallig en door het standpunt van de toeschouwer veranderlijk. Ze dagen uit tot activiteit en worden daardoor levendig." (Günther Uecker, 1961)
- "Ik heb gekozen voor een witte zone, als uiterste van kleur, als hoogtepunt van het licht, als triomf over de duisternis. Een witte wereld is naar mijn overtuiging een humane wereld, waarin de mens zijn bestaan in kleur beleeft, waarin hij levend kan zijn. Deze witte structuren kunnen een spirituele taal zijn, waarin wij gaan mediteren." (Uecker, 1961)
