Gemeenschappelijk landbouwbeleid
Van Wikipedia
Het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB) van de Europese Unie bestaat uit twee pijlers: de marktordening en de plattelandsontwikkeling. Het aandeel van de landbouwuitgaven in de begroting van de EU loopt terug, maar is nog altijd 38% van het totaal.
Het grootste deel van de uitgaven wordt door de marktordening en de daarmee verbonden subsidies voor de landbouwsector veroorzaakt. Producten van landbouwproducten krijgen voor veel producten gegarandeerde minimumprijzen. Deze subsidies leidden in het verleden tot grote marktverstoringen en overschotten die in de derde wereld gedumpt werden. Voor boeren uit de derde wereld was het vaak niet mogelijk te concurreren tegen producten die met veel subsidie door Europa gedumpt werden. De minimumprijzen in de EU zijn inmiddels meerdere keren verlaagd en vervangen door directe subsidies die onafhankelijk zijn van de geproduceerde hoeveelheden.
Inhoud |
[bewerk] Ontstaan
Na de ondertekening van het Verdrag van Rome in 1957 ontstond de Europese Economische Gemeenschap. In het vervolg hierop werd het Gemeenschappelijke Landbouwbeleid (GLB) uitgewerkt. De Europese Commissie deed hiervoor een voorstel in 1960. In 1962 trad het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid in werking.
[bewerk] Doelen van het gemeenschappelijk landbouwbeleid
In artikel 33 van het Verdrag van Rome werden de doelen van het landbouwbeleid vastgelegd:
- a) de productiviteit van de landbouw te doen toenemen door de technische vooruitgang te bevorderen en door zowel de rationele ontwikkeling van de landbouwproductie als een optimaal gebruik van de productiefactoren, met name de arbeidskrachten, te verzekeren;
- b) aldus de landbouwbevolking een redelijke levensstandaard te verzekeren, met name door de verhoging van het hoofdelijk inkomen van hen die in de landbouw werkzaam zijn;
- c) de markten te stabiliseren;
- d) de voorziening veilig te stellen;
- e) redelijke prijzen bij de levering aan verbruikers te verzekeren.
Artikel 34 behelst de instelling van een gemeenschappelijke marktordening: 1. Om de in artikel 33 gestelde doeleinden te bereiken wordt een gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten tot stand gebracht. Naar gelang van de producten neemt deze ordening een van de volgende vormen aan:
- a) gemeenschappelijke regels inzake mededinging,
- b) verplichte coördinatie van de verschillende nationale marktorganisaties,
- c) een Europese marktorganisatie.
2. De gemeenschappelijke ordening in een der in lid 1 vermelde vormen kan alle maatregelen medebrengen welke noodzakelijk zijn om de in artikel 33 omschreven doelstellingen te bereiken, met name prijsregelingen, subsidies zowel voor de productie als voor het in de handel brengen der verschillende producten, systemen van voorraadvorming en opslag en gemeenschappelijke organisatorische voorzieningen voor de stabilisatie van de in- of uitvoer.
In 1962 werden voor de gemeenschappelijke landbouwmarkt drie principes vastgelegd:
- Eenheid van de markt: een vrij verkeer van landbouwproducten binnen de EG;
- Bescherming van Europese producten;
- Financiële solidariteit: de landbouwuitgaven zijn geen nationale uitgaven, maar worden op EG-niveau gedaan.
[bewerk] Hervorming van het gemeenschappelijk landbouwbeleid
Op 26 juni 2003 hebben de ministers van landbouw van de EG een overeenkomst gesloten over de hervorming van de Europese landbouwpolitiek tot 2013. Hoofddoelstellingen zijn:
- het voorkomen dat de uitgaven aan de landbouwpolitiek met de uitbreiding van de EU met Oost-Europese landen verder stijgen;
- verbeteren van de bescherming van consument en milieu
