Geschiedenis van de Verenigde Staten (1763-1789)
Van Wikipedia
 |
| Geschiedenis van de Verenigde Staten |
| 1607-1763 |
| 1763-1789 |
| 1789-1849 |
| 1849-1865 |
| 1865-1918 |
| 1918-1941 |
| 1941-1964 |
| 1964-1980 |
| 1980-1988 |
| 1988-heden |
| Tijdlijn |
De Geschiedenis van de Verenigde Staten (1763-1783) beslaat de periode waarin de 13 Britse kolonies die de latere Verenigde Staten van Amerika zouden vormen zich begonnen los te maken van het moederland tot de ondertekening van de Vrede van Parijs die de Britse erkenning van de onafhankelijke VS inhield.
Inhoud |
[bewerk] Aanloop naar de Revolutie
De periode van 1763-1783 is van cruciaal belang voor de geschiedenis van de Verenigde Staten. In deze tijd valt het geboorteuur van dit land. Rond 1763 zijn er langs de kust van de Atlantische Oceaan dertien koloniën:
- Connecticut
- Delaware
- Georgia
- Maryland
- Massachusetts
- New Hampshire
- New Jersey
- New York
- North Carolina
- Pennsylvania
- Rhode Island
- South Carolina
- Virginia
Onder deze kolonisten groeit een sterk Amerikaans zelfbewustzijn. Vanuit Europa echter ziet men de koloniën als een wingewest, dat mede moet bijdragen aan de betaling van de oorlogsschulden. Juist rond belastingheffing vanuit het moederland Engeland ontstaat het conflict dat uiteindelijk leidt tot de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten in 1776. De inzet voor de strijd met Engeland is de vraag: mag het moederland uit eigen beweging aan de koloniën belastingen opleggen? De kolonisten zeggen "nee", het moederland zegt "ja". Daarmee is het conflict geboren.
In de periode 1763-1775 tracht Engeland allerlei belastingmaatregelen aan de koloniën op te leggen. De Engelse regering stelde de volgende belastingswetten in:
- De sugar act (1764):
De Amerikaanse kolonisten moesten invoerrechten op suiker betalen, terwijl smokkel streng werd bestraft. Hierdoor kwamen er ook huiszoekingen en inkwartieringen.
- De stamp act (1765):
Belasting op elk stukje papier (via een zegeltje).
- De Townshendheffingen (1767):
Invoerrechten op papier, lood, verf en thee. De kolonisten bestrijden de rechtmatigheid hiervan. Zij zijn niet vertegenwoordigd in het Engelse parlement en daarom kunnen niet zonder hen lasten worden opgelegd. No taxation without representation, is een gevleugelde term in die tijd. In 1767 komt de Engelse minister Townshend met nieuw belastingen onder andere op thee. De reactie op deze maatregelen is heftig. John Dickinson bestrijdt in een pamflet, Letters from a Farmer in Pennsylvania, de rechtmatigheid van deze nieuwe belastingen. De Britse export naar de koloniën krijgt een klap te verduren: van 2,4 miljoen pond in 1768 naar 1,6 in 1769. Vooral New York en Boston importeren minder, in andere koloniën wordt wisselend gereageerd.[1] Vanaf 1770 gelden de heffingen enkel nog op thee.
Het komt tot een openlijk en gewelddadig conflict als mensen in Boston de Engelse soldaten te lijf gaan. De soldaten schieten op de mensen en de Boston Massacre (de slachting te Boston) is een feit. De anti-Engelse propaganda heeft deze gebeurtenis danig uitgebuit. Ook op ander plaatsen (Rhode Island in 1772) komt het tot uitbarstingen tegen de Engelsen. Heel bekend is de affaire die bekend staat als The Boston Tea Party in 1773. In 1773 groeit het verzet tegen het moederland. Ook ligt de gedachte van onafhankelijkheid van het Engelse parlement reeds binnen handbereik. James Wilson komt in 1774 een beroemd pamflet, Considerations on the Nature and Extent of the Legislative Authority of the British Parliament, tot de conclusie dat het Parlement niets over de koloniën heeft te zeggen.
[bewerk] Revolutie
Onder druk van de Engelse maatregelen komt in 1774 in Philadelphia voor het eerst het Continental Congress bijeen. De 13 koloniën sluiten zich nauwer bij elkaar aan. Het verklaart ook de Engelse belastingwetten The Coercive Acts ongeldig. Tevens wordt opgeroepen om de handel met Engeland te boycotten. In april 1775 volgt de definitieve uitbarsting. De Engelse bevelhebber in Boston, Sir Thomas Gage, hoort dat kolonisten een wapenopslagplaats aanleggen in Concord, 30 km ten westen van Boston. De bevelhebber wil op deze voorraden beslag leggen en twee kolonisten arresteren: Samuel Adams en John Hancock. In de vroege ochtend van 19 april 1775 worden de Engelse soldaten op weg naar Concord door gewaarschuwde kolonisten opgewacht in Lexington. Geweervuur breekt uit. In Lexington weten de Britten de kolonisten nog te verslaan, maar een paar uur later in Concord worden ze door de daar verzamelde kolonisten op de vlucht gejaagd met schoten, die de dichter Henry Wadsworth Longfellow later beschreef als "schoten die door de hele wereld klonken". Met de schermutselingen van deze slag van Lexington en Concord begint de oorlog om onafhankelijkheid.
[bewerk] Declaration of Independence
In 1775 komt het Continental Congress voor de tweede maal bijeen. Het congress benoemt George Washington , een planter uit Virginia tot opperbevelhebber van de Amerikaanse troepen. Men besluit tot gewapend verzet tegen de Engelse heerschappij. In 1776 komt het Congres voor de derde maal samen. Thomas Paine heeft in een pamflet Common Sense duidelijk gemaakt dat het Engelse parlement en het Engelse koningschap een gevaarlijke instelling is. Amerika is het laatste toevluchtsoord voor de ware vrijheid, aldus Paine. Van zijn pamflet, voor 2 shilling te koop, worden in drie maanden 120.000 exemplaren verspreid. Een voor die tijd ongekend groot aantal. Het Continental Congress draagt aan vijf mensen op om een onafhankelijkheidsverklaring op te stellen. Tot de opstellers van deze verklaring behoren onder meer Benjamin Franklin, John Adams en Thomas Jefferson. Op 4 juli 1776 wordt de verklaring door het Continental Congress aanvaard. De Verenigde Staten van Amerika zijn geboren. Er sluiten zich 13 staten (koloniën) aaneen in verzet tegen de Engelse heerschappij.
De Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring is een cruciaal document in de geschiedenis van de Verenigde Staten. De verklaring stelt dat all men recht hebben op "life, liberty and the pursuit of happiness". Vrouwen worden onmiddellijk uitgesloten van politieke participatie: volgens Jefferson zijn ze "te wijs om rimpels in hun voorhoofd te krijgen van politiek". Alleen de staat New Jersey verleent vrouwen stemrecht, maar trekt dit in 1807 weer in. De slavernij wordt niet afgeschaft.[2] Evenwel worden de slaven, van wier arbeid de Amerikaanse economie afhankelijk is, in de constitutie (in brede zin) opgenomen: bij het berekenen het aantal afgevaardigden dat een staat levert telt een slaaf als 3/5 van een vrije persoon. Bij de vaststelling van deze precieze verhouding bestond strijd tussen de noordelijke en zuidelijke staten; de laatsten hadden een relatief veel grotere slavenbevolking, en probeerden hun afvaardigingen te maximaliseren. Indianen daarentegen, werden vooral beschouwd als een 'bijzonder netelig natuurelement', dat expansie naar het westen in de weg staat en werden dus buiten de constitutie gehouden.[3]
Hoewel vooruitstrevend voor zijn tijd, democratisch in de moderne zin van het woord wordt de nieuwe staat niet: het passief kiesrecht blijft voorbehouden aan mannen met een belastbaar eigendom dat slechts een kleine minderheid bezit (in Maryland zo'n 10%). Alleen Pennsylvanië schaft deze bepaling juist af.
Ook de vrijheid van godsdienst, die formeel wordt ingevoerd, wordt meteen weer beperkt: de staat Noord-Carolina behoudt zich het recht voor om eenieder die "verraderlijke of verleidende" preken houdt, juridisch te vervolgen. De scheiding van kerk en staat wordt wel ingevoerd, althans in het noorden, en op papier. Enige tijd na de revolutie voeren ook de noordelijke staten belastingen in om de kerk te steunen.
Abraham Lincoln heeft later verklaard dat deze verklaring de richtlijn moet zijn voor elke vrije gemeenschap.
[bewerk] Een natie is geboren
Na de Onafhankelijkheidsverklaring ontstaat een reeks gewapende conflicten met het Engelse moederland. Aanvankelijk loopt het daarin niet zo goed voor de kolonisten. In de herfst van 1777 echter behaalt generaal Gates een duidelijke overwinning op de Engelsen. Daarna keren ook de kansen voor de kolonisten. Frankrijk gaat, mede door beïnvloeding door Benjamin Franklin, de kolonisten tegen Engeland steunen onder het Verdrag van Vriendschap en Handel. In 1780 gaat ook Spanje de kolonisten steunen. Als derde natie steunen de Hollander, de bankiers van Europa, de kolonisten. John Adams wordt de eerste Amerikaanse gezant in Nederland. Nederland was in die dagen een van de weinige voorbeelden van een functionerende republiek en Adams berichtte uitvoerig over -vooral de gebreken van- de oude Republiek. Hier kreeg Adams, eerst van Friesland in februari 1782, later de rest van de Republiek, als eerste erkenning voor de toen nog jonge republiek. In 1781 wordt de strijd over de onafhankelijkheid beëindigd. Op 18 oktober 1781 moeten de Engelsen zich overgeven aan de Amerikaans-Franse troepen. Engeland is de oorlog inmiddels moe geworden. Er komen vredesbesprekingen. In 1783 wordt de definitieve vrede in Versailles (Vrede van Parijs) ondertekend. Een nieuwe natie is ontstaan. De 13 koloniën zijn vanaf dan de Verenigde Staten van Amerika.
[bewerk] Externe links
| Bronnen en referenties: |
|
| {{{afb_links}}} | Geschiedenis van Noord- en Midden-Amerika | {{{afb_rechts}}} | {{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
Antigua en Barbuda · Bahama's · Barbados · Belize · Canada · Costa Rica · Cuba · Dominica · Dominicaanse Republiek · El Salvador · Grenada · Guatemala · Haïti · Honduras · Jamaica · Mexico · Nicaragua · Panama · Saint Kitts en Nevis · Saint Lucia · Saint Vincent en de Grenadines · Trinidad en Tobago · Verenigde Staten |
