Giuseppe Motta
Van Wikipedia
Giuseppe Motta (Airolo, 29 december 1871 - Bern, 23 januari 1940) was het langstzittende lid van de Zwitserse Bondsraad (1911-1940). Hij is in het ambt gestorven.
Giuseppe Motta was de zoon van Sigismundo Motta. Hij studeerde rechten aan de universiteiten van Fribourg, Monaco en Heidelberg en in 1893 verwierf hij zijn doctoraat. Nadien was hij lid van de Grote Raad (parlement) van het kanton Ticino.
Van 14 december 1911 tot 23 januari 1940 was hij lid van de Bondsraad. Hij beheerde de volgende departementen: Financiën en Douane (1912-1919) en Politieke Zaken (1920-1940).
In zijn hoedanigheid als minister van Politieke Zaken (= Buitenlandse Zaken) zette hij zich met een ander lid van de Bondsraad, Felix-Louis Calonder in voor de toetreding van Zwitserland tot de Volkenbond. Bij de stemming in de kantonsraad (Ständerat/Conseil des États/Consiglio degli Stati) stemden 11 leden vóór toetreding en 10 tegen. Dit was een overwinning van Motta en Calonder en Zwitserland werd lid van de Volkenbond. In 1924 was Motta voorzitter van de Volkenbond.
Giuseppe Motta was vijfmaal bondspresident van Zwitserland, namelijk in 1915, 1920, 1927, 1932 en in 1937. In 1914, 1919, 1926 en 1936 was hij vicepresident.
Zijn naam is verbonden aan het project van de Zwitserse regering om kinderen van het nomadenvolk Yeniche van hun ouders af te pakken en in pleeggezinnen en tehuizen te plaatsen om hun een "burgerlijke opvoeding" te geven.
Motta was lid van de Conservatieve Partij (voorloper van de Christen-Democratische Volkspartij (CVP).
[bewerk] Zie ook
[bewerk] Externe links
| Voorganger: Josef Anton Schobinger |
Lid van de Zwitserse Bondsraad 1911-1940 |
Opvolger: Enrico Celio |
