Hunnen
Van Wikipedia
De Hunnen waren een confederatie van nomadenvolkeren, oorspronkelijk afkomstig uit Centraal-Azië, die in de 5e eeuw door Europa trok, en berucht was om de verwoestingen die ze aanrichtten en hun niets ontziende wreedheid.
[bewerk] Geschiedenis
De Hunnen worden geïdentificeerd met het volk dat de Chinezen de Xiongnu (oude transliteratie Hsiung-nu) noemen, en die in de 4e tot 6e eeuw, en ook al eerder het Chinese Rijk bedreigden.
De Hunnen vormden waarschijnlijk niet een etnisch homogene groep, maar een groep van verschillende volkeren die dezelfde opperheerser erkenden. Namen van koningen zijn bekend vanaf ca. 300 v. Chr., al bestonden ze volgens Chinese geschriften al sinds 1800 v. Chr. In 352 werden ze door de Hua verdreven, waarna een groep (de Zwarte Hunnen) naar Rusland trok en een andere groep (de Witte Hunnen) naar Perzië en Noord-Indië trok waar ze een kortstondig rijk stichtten bekend als het rijk van de Witte Hunnen. Toen ze verslagen werden door de Perzen trokken de Witte Hunnen in de 6e eeuw ook richting Europa en werden daar berucht als de Avaren.
De Zwarte Hunnen onderwierpen de Ostrogothen die toen de macht hadden over Oost-Europa en de Russische steppen en verdreven de Visigothen en andere Germaanse stammen die toen massaal en in paniek het reeds verzwakte West-Romeinse Rijk invluchtten en het door de resulterende chaos nog meer verzwakten. De beroemde Attila de Hun werd rond 433 koning van de Zwarte Hunnen. In Rusland voegden zich onder meer Slaven, Gothen en Alanen onder de Hunse troepen zodat zijn aanvalskracht zich nog versterkte. Attila's rijk, met het centrum in Pannonië (nu Hongarije), strekte zich tenslotte uit van de Kaukasus tot aan de Rijn. Ze maakten vele strooptochten door Europa, meestal in het West-Romeinse Rijk en ze bedreigden zelfs Rome, en vielen ook enkele malen het Oost-Romeinse Rijk binnen, en eisten en maakten het voor een hoog bedrag schatplichtig. In 451 werden ze echter verslagen in een grote slag tegen een leger bestaande uit Romeinen, Franken en Visigothen onder leiding van Flavius Aetius, een van de laatste grote Romeinse veldheren. Met diverse andere Germaanse volken strijdend aan beide zijden werd toen op de Catalaunische Velden in het huidige Frankrijk een eind gemaakt aan de mythe van de 'onoverwinnelijke Hun'. Attila viel vervolgens als wraak Rome aan, maar moest zich terugtrekken, waarschijnlijk door een dodelijke ziekte in zijn leger. Na de dood van Attila in 453 viel zijn rijk uiteen, en hield de Hunse bedreiging op te bestaan. In de slag aan de Nadao werden de Hunnen in hun eigen Oost-Europese rijk verslagen door in opstand gekomen Gepiden en Ostrogothische stammen. Waarschijnlijk waren de krijgskansen voor de eertijds 'onoverwinnelijke hunnen' gekeerd mede doordat de Europese stammen veel van de Hunse strijdtacktieken overgenomen hadden. Ook het Romeinse leger, vroeger voornamelijk op infanterie gebaseerd, nam de nieuwe militaire technieken over: vanaf nu was de (gepantserde) cavalerie een belangrijk onderdeel van de strijdkrachten. Sommige Hunnen trokken daarna terug naar de Aziatische steppen maar de meesten van hen bleven in Europa wonen, werden boeren, pasten zich aan en gingen op in de Europese bevolking.
