Poëtica

Van Wikipedia

De term poëtica verwijst naar het geheel van opvattingen die een schrijver heeft over wat literatuur of poëzie moet zijn.

Wat poëzie inhoudt hebben dichters vaak neergelegd in een geschrift. Het eerste en bekendste is Peri poiètikès (Over de dichtkunst) van Aristoteles. Een ander bekend voorbeeld is de brief Ad Pisones (Aan de familie Piso) van Horatius. Daarin zet Horatius zijn opvattingen over literatuur en poëzie uiteen. Horatius' brief is dan ook bekend geworden als de Ars Poetica. Bij de studie van de poëtica van een dichter onderscheidt men 'versexterne' (poëticale geschriften, brieven, kritieken) en 'versinterne' poëtica (die blijkt uit de gedichten zelf).

[bewerk] Soorten

Traditioneel onderscheidt men vier poëtica's, al zijn indelingen als deze uiteraard altijd enigszins artificieel en doen ze niet altijd recht aan de complexiteit van poëtische teksten. Deze vier types moeten daarom als een soort 'polen' worden beschouwd, waartussen allerlei mengvormen, hybrides en oncatalogeerbare dingen bestaan.

1. mimesis

   kenmerken: centraal staat de eis om een realistische uitbeelding

2. pragmatisch

   kenmerken: de band met de lezer speelt een belangrijke rol (bv. Rawie)

3. expressief

   kenmerken: de uitdrukking van het gevoel, de dichter staat vaak centraal (bv. Kloos)

4. autonoom, objectivistisch

   kenmerken: het gedicht als ding, als autonoom object treedt op de voorgrond (bv. Nijhoff, Rilke (Dinggedichte) of Eliot (objective correlative))